Sadri Usta'dan sonra dizimizin diğer bir filozofu aslında kendisi. Aralarda biraz görmemişlik taslıyor ama yeri geldiğinde aynı yetiştirdiği Defne gibi o kadar güzel özlü sözler söylüyor ki, sarıp sarmalayasım geliyor kendisini. Çocuklarını terk eden kızının görevini ne içtenlikle almış üstüne. Serdar’ın düğünü öncesi ona yaptığı konuşma gözümde bir damla yaş bırakmıştı, Defne’ye ayrılık sürecinde Ömer ile ilişkisine dair söylediği sözler aklıma kazınmıştı ama bu bölüm göbek atışının ardından kucağına Defne’sini alıp söylediği sözler yine yüzümde bir gülümseme yarattı: “2.5 kiloydu yaşamaz dediler. Ben onu alırım dedim, beslerim, büyütürüm, yaşatırım dedim. Hastane soğuk. Annesi orada uyuyor. Bak söz ver bana çok iyi huylu çocuk olacaksın. Şimdiye kadar yüzümü yere eğdirmedi.” Ancak en çok “Ayağına taş değmesin, eşiğine güz düşmesin.” sözü hoşuma gitmişti.  Bir insanın sevdiği için dileyebileceği en güzel dileklerden biridir. Kendisiyle birlikte “inşallah” dedim ben de ve onun anlattıklarıyla Defne’nin daha doğduğu ilk günde bir savaşçı olmak için dünyaya gelmiş olduğunu anladım. Onun mucizesi o zaman başlamış, herkes yaşamaz demesine rağmen yaşamasıyla.

 

Geçtiğimiz hafta Ömer ile Sinan savaş başlatmıştı. Her cephede gerçekleşecek bir savaştı. Ömer ile Defne’nin barışmasıyla, ortada bir oyun olduğunu da düşünürsek herkes tarafını seçmesi gerekiyordu. Bu mesajı da Koray ile konuşarak bizlere vermişlerdi. O aslında yaşanan çatışmanın sembolüydü bir anlamda bu haftaki bölümde. Herkesin taraf seçmek için yaşadıkları ya da yaşayacakları onun vücudunda hayat bulmuştu. Zaten her zaman Koray değil mi aslında forumdakilerin ya da sosyal medyadakilerin sözcüsü. Hep bize söylenip anlatılmak istenenler onun üzerinde dile geliyor.

Koray’ın Ömer-Defne ilişkisinde hep nedense daha büyük bir rol oynayacağına inanmıştım. Herkesin bu ilişkiyi görmezden gelirken onun bıkmadan dile getirmesi, Defne ile Ömer’in onu neden sevdiğine dair yaptığı o güzel konuşma, evde kaldığını ilk onun öğrenmesi, elmayı onun elinden alması, falda Ö ile D’nin yanı sıra K’nın çıkması, kahve falına bakarken düğün müjdesini vermesi. Ömer için Defne’ye ‘kocan’ demesi gibi... Ama şimdilik o Neriman’ın söylediklerine karşı pek bir tarafını belli etmemişti. Cherie ile Passionis arasındaki git gelleri ise aslında belki ona bir çağrışımdı: “Altın sarısı kaderim, bu oyun hep böyle mi olur? Susar mısın, beni ikilemlerimle baş başa bıraksan.” “Defile önemli, sergi de önemli ama sinan’lar da çok önemli.” “Kaderimde yollar çatal çatal, bu kirazdan biraz da sen al. Üzüntülerim, sevinçlerimi gölgede bıraktı. Resmen ruhum şaştı gitti.”

Üstelik bu dilemmayı sadece iki firma arasında değil, Neriman ile Yasemin arasında bile yaşamıştı. En sonunda ise sergiyi yaparak tarafını belli etmiş gibi göründü. Şirketten kovularak da Ömer’in tarafı ilk kaybını verdi. Ama orada bile Ömer, Koray’ın bahanelerini pek dinlememişti. “Kendimce sebeplerim vardı” demişti. Dizinin en çok kullanılan sözü oldu bu üç kelime, Ömer dinlemeden yargıladığında.

 

Hala korkuyoruz değil mi? Cevabınızın ‘evet’ olduğuna eminim. Oysa ki, ben artık hiç olmadığım kadar eminim. Öncelikle hadi korktuk diyelim. Gallo, Ömer’den hoşlanıyor diye düşünelim. O zaman işlerin dengesi daha da değişiyor. Düşünsene Gallo, Defne'ye ve onun oyun yüzünden çektiği acıya ne kadar üzülmüş ki, onun aşkına ne kadar inanmış ki hoşlandığı adamı zor durumda bırakacak bir teklifi kabul ediyor.

Defne'nin aşkına inandığı için hiç istemediği ve kendisine bu kadar ters gelen bir teklifi kabul etti. Ortalığın karışmasına neden oldu. Ömer'in o aşağılamalarını bile çekti. Sırf bu yüzden ondan korkmamamız gerekiyor. Onların üçü arkadaş olacaktı. Önce Yasemin ile Sude’nin Defne ile Gallo hakkında “Arkadaş da oldular. O da nasıl oldu anlamadım. Cinsler. Buluyorlar birbirlerini, demek ki yollar bir yerde kesişiyor.” demesi. Ardından Ömer’in konuşmaya gittiğinde” Seninle ben, ne bileyim arkadaş olabileceğimizi düşünüyordum. Garip.” diyerek belirtmesi aslında bunun bir işaretiydi. Ancak gülümsemesine sinir olduğunu belirtmesi hemen herkesin yüreğini hoplattığından cümlenin geri kalanı çoğumuzda silik bir iz bırakmıştı. Ömer söylemişti asıl istediğinin dostluk olduğunu. Üstelik üçü de cins değil miydi zaten? Ömer ile Defne’nin ortak bir arkadaşları olması bence çok güzel olacaktı. 

Üstelik Gallo’nun özellikleri adeta Ömer ile Defne’nin ortak bir bileşim kümesiydi. Buluştukları noktaydı. Bana göre Gallo’nun bu hikayedeki görevi Ömer ile Defne arasında aracı olurken bir şekilde Ömer’in artık insanları dinlemeden yargılamaması gerektiğine öğrenmesine dairdi. Geçen hafta bu konuda bir tahmin yapmıştım ve Defne tam beklediğim gibi hareket edip Ömer’i dinlemeye teşvik etmesiydi. Ömer önyargılı olmaktan vazgeçmeliydi. Bu onun egosundan bile çok törpülenmesi gereken bir özelliğiydi. Sadri ustanın dediği gibi eğilip bükülmeliydi. Defile olayında yaşananlar ise Ömer’e bir kere daha her şeyin göründüğü gibi olmadığını ve insanların bazen bazı şeyleri söylemek istemediğini göstermişti. Gallo’ya gittiğinde “kıymetli birinin ricası” demesi ise nokta vuruşuydu bence. Defne’nin düşüncelerine ne kadar önem verdiğinin bir kanıtıydı. Bundan sonra bu üçlünün kimsesiz çocuklar için birlikte bir şey inşa edeceğini göreceğiz gibi geliyor. Sonra da Gallo görevini tamamlayıp gidecek.

Yazı devam ediyor..