Seri katil hikayelerinin olmazsa olmazı kan ve açık yara göstermek Rtük kurallarına göre yasak. Bu tür sahneler yüzünden özellikle yabancı filmlerde ekranın neredeyse yarısı buzlanıyor. Bir de katil ya da kurban sigara içiyorsa filmin neredeyse tamamı buzlu cam filtresinden geçiriliyor. Yönetmeliğe göre sigara göstermek yasak fakat dumanı konusunda sıkıntı yok. Cinayetlerde de kan ve yara buzlanıyor fakat sonrasında ortaya çıkan cesetler hiç sakınmadan sergileniyor. Açıklamaya çalıştıkça daha da saçmalaşan bir hal kısaca. Fakat Türk seyircisinin genel karakterine son derece uygun. Toplum olarak biz de kanı ve çıplak şiddeti görmeyi sevmiyoruz fakat bunların yol açtığı acıya şahit olmaya bayılıyoruz. Bu, aynı zamanda saatler süren epik-didaktik ana haber bültenlerimizin esas paradigması: “Acı var mı acı?” ya da toplu “Schadenfreude Ayinleri”