İstanbul trafiğinde birkaç saat geçiren herkes caddelerin potansiyel seri katillerle dolu olduğunu fark etmiştir. Camları kapalı-kliması açık arabalarında dünyaya hükmeder gibi sarıldığı direksiyon başından kendinden başka herkes ve herşeyi yok etmek isteyen ama bunu yapamadığı için sadece birbaşına küfreden, yüzlerini kan bürümüş sürücüler.

Gündüzleri sokakta bu kadar çok öfkeye maruz kalan bir topluma akşamları tv’den planlı şiddet ve kötülük öyküleri satmak hiç de kolay bir iş değil. Ayrıca toplum olarak öfkesini içine atıp ilmik ilmik büyüten ve bunu eyleme döken içten hesaplı karakterleri anlaşılır ve sahici bulmuyoruz. Biz hiç düşünmeden  yansıtmayı, bağırmayı, küfür-kavga etmeyi ve sonra da hemen unutmayı seviyoruz.