Yeşilçamın geri dönüşüm kutusu televizyon
Beyazperde, beyazcam ve dahi tiyatro sahnelerinin çarkını döndüren etkin işleyişlerden uyarlamalar televizyon ekranlarında iyiden iyiye yer etmekte. Kimi zaman kolaya kaçmakla, yaratıcı olmamakla, kimi zaman hazıra konmakla eleştiri oklarını daha en başından üzerlerine çekerler. Orijinal esere bağlı kitlelerin sivri dilleri de genellikle önyargılarla birlikte tetikte onları bekler. Fakat isabetli seçimlerle aslının ruhunu en başarılı şekilde dönüştüren, özenli her uyarlama; sadık öz kitlesini de, yeni kitlesini de avucuna içine almasını bilir. Çoğu insanın çocukluğundan yetişkinliğine dek defalarca kez izlediği filmleri beyazcamda yeni versiyonuyla görmesi beraberinde "kıyaslama" dürtüsünü de devreye sokuyor.
Bilen, gören, aşina olan için hâl böyleyken yeni neslin durumu hiç de öyle olmasa gerek. Televizyon kanallarının yerli dizi tekrarları, gündüz kuşağı kadın programları ve yarışmalarla doldurduğu yayın akışıyla büyüyen gençlik için internetin televizyon karşısındaki tercih edilirliğini de hesaba katalım. Bu veriler ışığında yeni dönem uyarlamaların genç nesil üzerindeki "kıyas" handikapını en aza indirgediğini belirtmek gerek. Böylece işleyen zamanın avantajlarını gözardı etmeyip ileride türk filmlerinin uyarlamalarını daha sık göreceğimizi kestirebiliriz. Sinema ve televizyon sektörüne hizmet eden uyarlama fikirlerinin en yaygın çıkış noktasını edebiyat eserleri oluşturuyor. Yeşilçamın türk dizileri üzerindeki rolünü irdelemeden önce türk televizyon tarihinin başlıca adaptasyonlarına bir göz gezdirmekte fayda var.