Önce kuzu sonra öküz

Yani şimdi Sema’nın yaşadığı büyük bir şok kabul ediyoruz. Ama kendisi söyledi ben kolay vazgeçmeyeceğim diye. En azından başka bir doktora daha gitseydi. Tıp ilerleyecektir belki senin hastalığının seyri devam ederken. Hadi gitmedi birileriyle konuşsaydı. Sefer diyor işte orda sana ne güzel “Veririz el ele aşarız tüm acıları, engelleri, you will never walk alone.” diyor. O noktada nasıl kendini tuttun hiçbir şey söylemeden durdun, içine atıp atıp bir de kanser olacaksın, insan gerçekten hayret ediyor. Hadi söylemedin kendine sakladın, niye son ana kadar adamı kandırıyorsun? Senden nefret etsin diye böyle yaptıysan sana bir Ahmet Poyraz Karayel vecizesini hatırlatmak isterim: Nefret aşkın kayınçosudur. Sen istersen bacanağı da diyebiliriz. Yok bütün bunlar sahne daha dramatik olsun diyeyse, tebrikler başardınız.

Oyy Sefer. İçim acıdı lan. Sigara içen bi’ insan değilim ama o efkâr sigarasız yaşanmaz gibi geldi. Zaten bu dizide gerçekliği hafif baltalayan bir sigara eksikliği söz konusu da işte buzlu buzlu ekranlar olmasın diye böyle oluyor. ‘En güzel Beşiktaş’ın çocukları sever.’ önermesinin en güzel örneği Sefer, Ted Mosby gibi kaldı nikâh masasında garibim, henüz evet demenin gülümsemesini suratından silememişken. Düğün giriş şarkısı olarak Beşiktaş marşı seçersen, böyle sonlara da şaşırmaman lazım tabii. Kaybetmekten korksak Beşiktaş’ı sevmezdik ulan. Ama olmadı be.  Sen 11 bölüm platonik takıl, 12. bölümde reddedilmenin dayanılmaz hafifliğini yaşa, kalan 12 bölümde karşılıksız sev, hayatta en sevdiğin iki insan arasında kal, o iki insandan birinin diğerinin elinden gelen ölüm acısını yaşa, sonra tekrar sevin, bu kez de müebbet ye, nasılsa hapisten çıkıp kavuşamayacağım diye kurşunların önüne atıl, ölümden dön, tam seviliyorum lan galiba rüyada mıyım acaba derken kahpe kader yine ağlarını örsün ve en acı şekilde uyan. Üstelik o süreçte birtakım kıskançlık krizlerine, triplere maruz kal. Sefer’inki de ciğer be. Nasıl toparlanacak gerçekten merak ediyorum. Ve sanırım bunca şeyden sonra Sefer Dafne’ye sığınırsa üzüleceğim tabii ama kendisine çok da kızamayacağım artık. Belki de amaç buydu, başarıldı. Yine de o güzel marşın sözlerindeki gibi “Sevenleri kimse ayıramaz ki.” diye düşünmek istiyorum.

Mete ve Dafne, bunların hepsi sizin yüzünüzden oluyor di mi şimdi? Bak Mete’yi bölümün bilmem kaçıncıdakikasına kadar görmedik hiç de eksikliğini hissetmedik. Keza Dafne yine son kısımda (muhteşem esprisiyle) düğün fotoğrafçısı olarak karşımıza çıktı, o noktaya kadar ‘Allah Allah nerde bu kız?’ diye hiç sormadık. İyiydik biz böyle kısacası. Çok uçmuş gibi olmayayım ama Sema bu hastalıktan kurtulacaksa saçma gelişmelere de razıyım. Mesela Mete bu Adil’in adamı olsa, Sema’nın yerine geçmek için Sema’ya böyle bir tuzak kurmuş olsalar filan. Saçmalıyorum tabii, ama n’apayım yani seviyoruz merkez. Sema’yı, Sefer’i, SefSe’yi. İnsanlar bari dizilerde mutlu olsunlar istiyoruz, çok şey mi istiyoruz?