Birine inanmak, birine güvenmek, birine sadık olmak ile birine körü körüne inanmak, birine her şeye rağmen güvenmek ve birine sonuna kadar sadık olmak aynı şeyler midir? Mesela hangisi bir diğerinden üstündür ya da hangisi bir diğerinden daha alttadır? Belki ikisi de eşittir, ne dersiniz?

Bir şeyi savunduğumuzda bazen diğer her şeye kapatırız kulakları, görmez gözlerimiz öte tarafı. Belki de görmek istemeyiz bile isteye. Mesela arkadaşlar vardır sizi yanlış yola saptıran. ya da doğru zamanda doğru arkadaşlar vardır yanınızda sizi çiçek tarlasına sürükleyen. Sonradan "ah etmek" vardır bir de öncesinde "ohh be şükür" dedirttiren.

İşte hikayemiz tam da bunların içinden geçiyor tam da bunların ortasında seyreliyor. Oyunun yazarı Moliére 1664 yılında seyircisiyle buluşturmuş Tartuffe oyununu. Ve o günden bu güne tüm korumuş kendisini, biz de güncel halini izliyoruz Mam'art Tiyatro tarafından. Afişlerine yazdıkları "Müzikli- Komedi" ile bize nasıl sesleneceklerini de belirtmişler. Sadece o da değil aslında. Biraz dikkatli bakanlar "Tartuffe- Yüzsüz" den de epey detay koparırlar. Yalnız ne derece eğlence ne derece trajedi onu da tartışmak gerek uzun uzun.

Zengin Pernelle Ailesi'nin başı, babaları Orgon yüzünden evlerine yerleşen Tartuffe'le derttedir. Dünyanın en imanlı, en dindar, en dürüst kişisi gibi görünse de bunların hepsi sadece görünürdedir işte. Asıl hedef; Orgon'un fethettiği kalbinin içinde sonsuza dek kalarak sahip olduklarını ele geçirmektir. Evini, malını mülkünü, hatta ve hatta namusunu. Orgon ise ailesinin söyledikleri sözleri duymaz, tüm söylenenler bir yana Tartuffe bir yanadır. Öyle ki nişanlı kızını bile Tartuffe'le evlendirmek ister. Oyun tüm bu karmaşaların eğlenceli haliyle bize sunulmaktadır ve birçok şeyin hala değişmediğini de gün yüzüne çıkartmaktadır.

"Ya olduğun gibi görün ya göründüğün gibi ol" Demiş Mevlana.

Aslında bu da özetimiz ya da kıssadan hissemiz. Tartuffe ve Pernelle tarafı. Kim ne kadar doğrucu kim ne kadar sahici kim ne kadar tutarlı; kim ne kadar yalancı kim ne kadar hilekar. Aile önemli mi? Aile nasıl aile ne kadar aile? Oyunun finali de Emrah Eren yorumuyla başarıyla kavrulmuş. Yönetmenliğini yaptığı oyunlara enerjisini ve samimiyetini arttırarak koyduğunu her daim hissettiriyor. 

Kostüm çok hoş diiiğğğğmiiiiiii (gözlerden kalp çıkan emoji)

Irmak Bahçeci'nin uyarlamasıyla izlediğimiz oyunun dekoru Melih Karakurt'a ait. Öncelikle yan yatmış haç şeklindeki dekor konunun bağlantı noktasını açıyor. Öylesine işlevsel ve hoş inceliklerle yapılmış ki sahneyi dolup taşıran dekor olsa böylesine etkili olmazdı. (Offff bayılacaksınız baştan sona) Emeğine sağlık Melih Karakurt. Müzikler eğlence katarken oyuna sözleri yüreğe işliyor tek tek oya oya. Kostümler tam da bireylerin maddi& din durumunu belli eden kıyafetler. Hepsi iyi olabilir yalnız favorim açık ara farkla Damis (Sefa Kantoğlu) karakterinin kostümüydü. ^^ Teşekkürler Sadık Kızılağaç. Ve Utku Demirkaya yine farkını koymuş ortaya koreografisiyle. Oyunlarının hepsinde bambaşka hareketlerle adeta "Keyifli seyirler" diyor seyircilere.

Oyuncuların hepsi rollerinin gerektirdiğini fazlasıyla yerine getiriyor. Tartuffe rolüyle başı Beyti Engin çekse de Orgon'un inanmışlığını içselleştiren Fatih Al (bayılıyorum oyunculuğuna), Dorine karakterine verdiği heyecanla Feri Baycu Güler ve diğer tüm oyuncuların eline sağlık. Sezonun en renkli en düşündürürken güldüren oyunlarından Tartuffe'ü listenize alın derim.

Kısacası Mam'art Tiyatro'nun Tartuffe oyununu izlemezsen "Kaybedersin" ^^ (izleyenler anladı bile)

Sevgiler.

OYUN KÜNYE BİLGİLERİ