Diye başlıyor Sultana’nın konu özeti… Öyle ya ne fark eder neresi olduğu, nerede olduğu? Ya da gerçekten fark ediyor mu yaşananların nerede olduğu? Ya da önemli mi yaşatılanların nerede yaşandığı? Aslında kim haklı? Sen ben değil de çaresizlik haklı olabilir mi? Hayat ne ifade ediyor sana? Beklentilerin neler? Öğrendiklerin, edindiklerin, duydukların, yaşadıkların ya da gördüklerin, bildiklerin, hissettiklerin hangisi seni mutlu eder? Mutluluk nedir sana göre

İşte Erdi Işık’ın yazdığı Sultana oyunu iki kadının hayat mücadelesini gözlerinizin önüne tüm gerçekliğiyle sunuyor.  Kendi içlerinde yaşadıklarını, dışarıdaki etkenlere bağlı yaşadıklarını, birbirleriyle yaşadıklarını ve hayata karşı yaşadıklarını anlatıyor. Üstelik gerçekle masal örgüsünü öylesine sağlam repliklerle bağlamış ki Işık, ben bu masalı bir yerden biliyorum dediğin anda düşmemek için tutunuyorsun bir dala. Çünkü öylesine kolay ki diyorsun her şey; sonra birden zorlaşıyor omzuna yüklenenler. Tam zorluklar bitti dediğin andaysa başlıyor asıl mücadele.

Kadınlar, ah kadınlar… Birbirinizin dostu musunuz düşmanı mısınız? Diye bağırıyorsun sahneye. Sonra hikayelerini anlatıyorlar. Bir dakika bir dakika. Hey sen dostum hikaye nedir bilirsin değil mi? Dinlemeyi mi anlatmayı mı seversin? Belki  ikisi de tarzın değildir. Saygım sonsuz elbette. Yalnız hani sen o sahneye deli gibi kahkaha atıyorsun ya, hani sen diğer sahnede hüzünlendin ya, hani yanındaki az önceki sahne için “Afaki bir konuşma, pehh!” Diye söylendi ya.. Hehhh şunu yaz aklının bir köşesine. Orada anlatılanların hepsi gerçek!

Erdi Işık’ın yazıp Cemal Toktaş’ın rejisini yaptığı, Nergis Öztürk ve Özlem Alpözü’nün başarılı oyunculuklarıyla sahnede adeta rüzgar estirdikleri Sultana oyunu sezonun iddialı oyunlarından. Oyunun metni  ve rejisi kadar canlı müzikleri ve koreografisi de epey sağlam. Koreografiler için Köksal Ünal’ın ayrıca emeğine sağlık.

Oyun sizi başından sonuna kadar öyle iyi hipnotize ediyor ki bitmesin diye süreyi durdurmak istiyorsunuz. Oyunun yazarı Erdi Işık erkek gözünden kadınların hikayesini epey başarılı anlatırken Cemal Toktaş da oyunu çok hoş yönetmiş. (Ne bir fazla ne bir eksik. Ve bayılıyorum böyle tadı kıvamında olan oyunlara.^^)

Nergis Öztürk’e ayrı bir parantez açmak istiyorum. (Dipnot: Yazar burada oyuncuyu biraz fazla biraz çok fazla aşırı aşırı övebilir.^^) Her daim bambaşka karakterlere bürünebilen, hep sahnede olması gereken kadın oyunculardan. Sesiyle, dansıyla, mimiğiyle, jestiyle, edasıyla daim olsun başarısı. Ve sezonlarca sürsün Sultana.

“O zaman yansın bu dünya!” Diyorlar, siz de eşlik ediyorsunuz. Belki eğlenceli belki hüzünlü; belki gülmekten belki ağlamaktan gözlerinizden gelen yaşı silemeyeceğiniz bu oyunu mutlaka ama mutlaka izleyin, izlettirin. Hem unutmayın, tiyatro iyidir. 

Sevgiler. 

* Oyundan replik