Programı izlemeye ne zaman başladım, bilmiyorum. Yavaş yavaş içine çekti beni. Sonra bir baktım gece de yayınlansa, hafta sonu sabah da yayınlansa ekran başında hazır bekliyorum. Aileden gelen bir gezme ve gezi programı izleme merakı mevcuttu zaten. Ama Gülhan’ın Galaksi Rehberi’ni özel yapan bir şeyler vardı, programın bir ruhu vardı. GGR ilerledikçe gerek ekrandan bize yansıttığı sıcaklıktan, gerek ara ara sitesine yazdığı yazılardan; çok farklı, çok güzel özelliklere sahip olduğunu anladığım Gülhan Şen’e hayranlığım da artıyordu. Bu hayranlık önce twitter sohbetlerine ve sonunda onunla tanışmaya kadar gitti.

Bir zaman bir yerde ‘asla kahramanlarınla tanışma’ diyen bir cümle okumuştum. İyi ki kulak arkası etmişim, iyi ki izleyicileriyle çıktığı seyahatlerin ilkine katılmışım. Sadece onunla değil; dünyalar tatlısı annesiyle, büyüyünce onun gibi olmak istediğim kankasıyla ve arkadaşlarıyla da tanıştım. Sayesinde çok iyi arkadaşlıklar, ömürlük dostlar edindim. İşe duyulan saygının, başarı için ne kadar gerekli olduğunu gözleme fırsatım oldu. O gezide Gülhan’ın liseden beri ayrılmadığı dostu Ilgın, "ekranda nasılsa bizimle de öyle gibi değil de, bizimle nasılsa ekranda da öyle aslında" deyince gerçekten niçin bu kadar etkilenmiş olduğuma uyandım. Bu gezi sonrası paylaşılan her ortam ve zaman da bana gösterdi ki, onunla birlikteyken de ekrandan yansıttığı neşe, coşku ve sıcaklığı birebir yaşıyorsunuz.

Hmm bretzel da tazeymiş!

Normalde Cuma akşamları yayınlanacak program; geçen Çarşamba yılbaşı özel bölümüyle, sevenlerine güzel bir yılbaşı hediyesi olarak, karşımızdaydı. Fransa’nın Colmar kasabasında rüya gibi bir bölüm izledik. Noel pazarıyla, maket gibi evleriyle, sırf insanlar mutlu olsun diye geleneksel kostümleriyle dolaşan çiftiyle masal kitabından fırlamış gibiydi Colmar. Bu etkiyi arttıran etkenlerden biri bence kesinlikle Gülhan’ın kıyafet seçimiydi. Noel yeşili ve beyazını fon alarak, üzerine attığı mor, pembe ve kırmızılarla o ortama çok yakışmamış mıydı sizce de? Tabii Eser Bakan’ın kamerasının katkılarını da atlamadan. Ve bölümün en Gülhanca kısmı, insanların kapılarına astığı bretzelın tadına bakmasıydı.