Şimdi bir adam var. Çok sevmiş ama nasıl sevmiş söyleyemiyorum. Bütün can acısına rağmen sevmiş. Yokluğuyla sevmiş, varlığıyla sevmiş. Her durumda ama her koşulda sevmiş. Sonra bir gün kendini bitiren bu aşkı yenebilmenin bir yolunu bulmuş. Nasıl yaptığını bile bilmeden. Ateş vermiş tüm hatıraları. Ali’nin tutunabildiği tek çürük dalı bırakışındaki cesareti takdire şayan… Tüm o kendini hırpalamaları, her şeyi tek seferde inci gibi inen gözyaşlarıyla uğurlamak kolay değildir herhalde?