* Bu bölüm her şey şahaneydi. Herkes olması gereken yerde ve olması gerektiği kadardı. Yeni karakterler, hikâyemize cuk diye oturmuştu. Hiçbiri gözümüze batırılmadan, oldukça yerli yerine konmuştu. Hepsini çok sevdim. Pamir çok eğlenceli, Seda oldukça cesur, Ayşegül çok sempatik, Lara çok sevimli, küçük İso ise (maşallah) dünya tatlısıydı. Hepsi şahaneydi ama küçük İso’ya bayıldım. Sinan’ın ermesine de çok sevindim ayrıca. Malum kendisinin durulmaya çok ihtiyacı vardı. Ömer’le yüzleşmeleri ve oradaki dürüstlüğü kalp ben. Genelde elini taşın altına koymayan bir çizgideydi ama herkes gibi, o da yaşadıklarıyla oldukça evrildi tabii.  

* Mahalle Ömer’e kızgın, tabii Defne’nin bu süreçteki hallerine duydukları üzüntüyle bu tepki normal. Ama Ömer İplikçi’nin karizmasına çok fazla dayanamayacaklarını hepimiz biliyoruz, affetmeleri yakındır. Yalnız Serdar pek değişmemiş, aynı duyarsızlık, aynı bencillik. Defne’nin hayata dönmesine sevineceğine, yardıma gelmemesine bozulan bir adet sorumsuz Serdar yine iş başında. Esra ise herkesten fazla duruma vakıf, zekâ küpü yine.

* Koray Sargın… O bizim olmazsa olmazımız. Şükrü abi ise canımız. Neriman mı? Malum o da entrika ayağımız.

* Bize bu bölüm, çekim açılarıyla görsel bir şov izleten yönetmenimizi ve ekibimizi ayakta alkışlıyorum. Sinema tadındaki çekim açılarıyla muhteşemdiler, ellerine sağlık. Senaristimiz zaten bize özel, onun da kalemine ve yüreğine sağlık.

* Ekip şahane, seyirci şahane, oyuncular zaten tartışmasız şahane. Daha ne olsun, tabii ki her yer AŞK olsun. Madem KİRALIK AŞK is back, zirveler her daim bizim olsun.