Hep Defne, yine Defne! Defne'yi, duygularını yazmak, onu anlamaya çalışmak, en başından beri bu hikâyeye tutulma nedenim! Defne'ye hayat bir labirent gibi sunulmuş. Çıkış yolunu bulmak için bir sürü çıkmaz yollara girmek, çıkışı bulamayınca hep yeniden denemek zorunda kalmış. Kim hayatında sadece bir çıkışı olan, bir labirenti çözmeyi ister ki? Kim o çıkış yolunu ararken, hayal kırıklıkları yaşamak, düşmek, kanamak ister ki?

 

Defne, annesinin hayatından çekilmesiyle, kendisini çıkmazlar labirentinin tam ortasında bulmuş! Bir anne evladı için ne büyük anlamlar taşır. Sevgisiyle kollar, korur, destekler, yüreklendirir, hep var olduğunu bilirsiniz, kanatları olmayan meleklerdir anneler. Ama gel gör ki ansızın hiç beklemediğiniz bir anda kaybedebilirsiniz kanatsız meleğinizi; isyan, ümitsizlik, hüzün ve yalnızlık başlar.

 

Defne tüm bu duygularla tanıştığında, yine de şanslıymış. Çünkü annesi onu, kendi kanatsız meleğine teslim ederek yoluna gidebilmiş. "Hiç mi sevilecek bir yanımız yoktu" diye usul usul ağlayan Defne'nin hayatına iki tane vazgeçilmez dostta şans olarak bu ayrılığın sonunda gelmiş. Biri çılgın mı çılgın, saf, iyi, temiz kalpli Nihan. Diğeri de ne konuştuğunu bilen, yüce yürekli, özü sözü bir İSO. Defne labirentindeki her çıkmaz “end” e geldiğinde tek şansı "pes etmek yok" diye destek veren, ayağa kalkması için motive eden dostlarının olmasıymış. Yeniden denemeye başlamasını kulağına fısıldayan "güçlüsün, yapabilirsin" diyen yavrusunun yavrusunu sahiplenen bir anneanneye de sahipti Defne! Yılmamayı, hep iyi, dürüst, sevecen, hilesiz olmayı ve yoluna devam etmeyi öğrenmiş.

 

Bu şekilde yetişen bir genç kız kapısına gelen sinsi Gallo'yu da kucaklamakta hiç zorlanmadı. Çünkü Defne bu! İçin de kötülük barındırmayan sevgi küpü. Hayatında ki tek yalana da kiralık aşk olmayı kabul ettiği ve o parayı aldığı an bulaşmıştı! Nereden bilebilirdi ki labirentinin tüm yollarının bu adama çıkacağını, labirentini bu adamın aydınlatacağını ve deliler gibi aşık olacağını. O paranın omuzundan düşmeyen bir yük olacağını. Bu sırrın eninde sonunda bir gün ortaya çıkacağını düşündükçe hatalar yapmaya elverişli bir Defne var elimizde. Ömer'in Gallo'ya Defne’sine olan aşkını itiraf etmesiyle, Defne en sonunda Ömer için vazgeçilmez olduğunu anlamış oldu. Ayakları yere bir sağlam basmaya başladı. Artık sevdiği adamın da onu çılgınlarca sevdiğini ve onsuz yapamayacağını farkına varmanın hazzını yaşar hale geldi.

 

Geçen hafta kalbinde uçuşan kelebeklerini, rengârenk çiçeklerini alarak Ömer'in evine gelen, Defne ve onu buselerle karşılayan Ömer sahnemiz kaldığı yerden devam etmeye başladı. Nasıl da taze çilek kokulu bir sahneydi. Kendine güvenen, türlü muziplikler yaparak Ömer’inin aklını başından almayı başaran Defne, çok doğal ve tatlıydı! Defne'nin yüzünde gülücükler ilk defa bu kadar ışıltılıydı. Güneş sanki sadece onların aşkı için doğmuştu. Bahar sanki onların aşkıyla daha bir anlam kazanmıştı şimdi. Gözlerindeki huzur yüzüne vurmuştu.