Ayşegül ve Can: Ayşegül’ün Can'dan çektiğini Harry Potter Voldemort'tan çekmedi be. Yalanlarla başlayan evcilik oyununda şirin kızımız kalbini kaptırıverdi yakışıklı oğlana. Hem ona olan sevgisinden hem de Can'ın öküzlüklerinden dolayı kalbi kırılan, acı çeken, incinen bir Ayşegül gördük. Can’a çok kızdık. Git gellerinden yorulduk. Ne Ayşegül'ü seçebildi ne de Elif'ten vazgeçebildi. Bazen o kadar ağır şeyler söyleyip öyle kötü şeyler yaptı ki Ayşegül'ün içi acısa da güçlü duruşuna hayran kaldık.

Can, Ayşegül’e sevgisini az gösterdi mi diyeyim az verdi mi diyeyim bilemiyorum. Ama Ayşegül'den hep çok sevmesini istedi, en çoğunu istedi. Bencildi. Hatalar yaptı. Gözlerinde ki perde aralanıp kalbinin sesini dinleyince Ayşegül'e ait olduğunu anladı. Tabiri caizse kaybetmek için çok erken sevmek için de çok geçti.

Ayşegül kaçtı Can kovaladı. Araya yalanlar, yılanlar (anladınız siz onları), yanlış anlaşılmalar, tesadüfler silsilesi girdi. Kavuşmaları zaman aldı. Sonunda mutluluğu yakaladılar. Ohhh şükür yani :)

Onların hikâyesinin sonu mutlu bitse de yaşananları varsayarak onlara güzel sesli bir adamdan Teoman şarkı seçtim.

''Neyim var ki sanki senden başka 

Ceplerini yokla aşk kırıntıları kalmış olmalı biraz.'' 

Yazıma burada son veriyorum arkadaşlar. İleride başka çiftlerimizin de şarkılarını seçeriz belki de.

Hayat kısa, sevmek lazım. UNUTMAYIN

''Kalbin kırılabilir ya da dünyanın en güzel aşkını yaşayabilirsin. Ama denemediğin sürece, asla bilemeyeceksin." (When in Rome)