Friends’in hayatta kazandığı en büyük başarı benim “Ölmeden önce izlemeniz gereken 10 dizi” listemde epey üst bir sırada kendine yer bulması değil elbette. Ama dizinin benim için önemini gözler önüne seriyor. Dizi dediğime bakmayın, Friends bir yaşam biçimi. Biraz yabancı diziye merak salmış hemen herkesin bir şekilde yolunun düştüğü bu müthiş komedinin tek işlevi bizi güldürmek değil. Bir olayı anlatmaya çalışırken kendinizi “Hani Chandler’a da olmuştu ya!” derken bulmadınız mı hiç? Yasak kelimeleri ağzınızdan çıkartmamaya uğraşırken Tabu kelimesini takım arkadaşlarınıza anlatmak için Friends bölümleri üzerinden ilerlemediniz mi? Çok farklı kişilikleri somutlaştıran birbirinden farklı altı karakterin hangisinden ne kadar içinizde barındırıyorsunuz, düşünmediniz mi?

Tutkunu olduğum ilk yabancı diziydi Friends. Küçükken bir yaz tatilinde her öğlen Türkçe dublajlı halini ATV’de izlediğimi hatırlıyorum. Jenerik öncesi açılış sahnelerine olan tutkum, jenerik müziğinin bir diziye neler katabileceğine dair bilincim de o günlere dayanıyor. İstisnasız her bölüm jenerikteki o alkış sesi benim ellerimden de yankılanmak zorundaydı, kaçış yoktu. Sonra dizi Digiturk’e geçti ve hala platformun akla ilk gelen içeriği yüksek ihtimal. Bense tüm varımı yoğumu DVD arşivi yapmak için kapitalizme kurban etmeye karar verip sezon setlerini toplamaya başlamıştım bile. Belki hatırlarsınız, Türkiye’de fahiş fiyattan satılan DVD’leri de çıkmıştı dizinin ve her diskte 4-8 bölüm oluyordu. Beni bilenler bilir, geniş arşivimin kapıları azıcık tanıdığım birine bile sonuna kadar açıktır. Arşivin en çok ödünç alınan diskleri de her zaman Friends’ler olmuştur. Kapları eskimiş, diskler çizilmiş, bazı bölümler oynamaz olmuştur hatta.

Şimdi diziyle ilişkim aradığımda her zaman telefonun öteki ucunda olacağını bildiğim çok yakın bir dost gibi. Sıkıldığım zaman DVD’lerin durduğu rafa uzanıp, gözüm kapalı, disklerden birini seçiyorum ve denk gelen dört bölümü izleyip sanki ilk kez izliyormuşçasına gülüyorum, neşem her seferinde yerine geliyor. İyi arkadaşlık da bunu gerektirir zaten.