“How you doin'?”

Friends ile tanıştığımız seneyi tam olarak hatırlamıyorum.. Uzun bir ilişkiden yeni ayrılmışım. Tek başıma eve çıkmışım. 250x250 boyutunda dev bir yatak almışım. Boyum 157 santim. Çapraz yatıyorum, enlemesine hatta.. Ferah feza.. Ne yorganı çeken var üzerimden, ne döne döne gelip sırtıma yapışarak yataktan düşmeme sebep olan. Ölümüne bir özgürlük zamanı yaşıyorum. Şerefinize!.

Özgürlük iyiydi de, vardı bi kalp kırığı ince bir yerde.. Geceleri çıt dediğinde uyanınca, sabah banyo sırası beklemeyince, aynaya sıçramış diş macunu lekelerini göremeyince, gazetenin ütüsünü ilk sen bozunca hatta dolapta boş dondurma kutusu bulup sinirlenmeyince bile sızlayan.. Çünkü aşk bitince elde kalan yol arkadaşından ayrılmak bunu gerektirir. Friends’i çok özgürlük gecelerinde, el ayak çekilince basan yalnızlığa derman diye izledim. Çoğunluğun kahkahalara boğulduğu sahnelere salya sümük ağlayarak. Çünkü ayrılık acısı çekmek bunu gerektirir. Nice 20 yıllara!