Ömer'in "Defne" diye seslenişindeki azalan ses tonuyla, "hayır", "nasıl", "şimdi değil" mesajını aldık.

"Gidiyor musun?" sorusunu, göz kaçırma hareketiyle, üzüntüsünü atmaya yani saklamaya çabalayan bir adam gördük.

"Nereye?" Yutkunarak, göz temasında tereddüt ve minik içten nefes alarak, keşke gitmesen sinyalini verdi.

"İyiydik aslında, birlikte yaşamaya (alışmıştık) ve sen de hiç fena değildin" sözlerini ensesine getirdiği parmağıyla tamamlayan, üzüntüsünün yarattığı paniği gizleyebilme çabası vardı."Gitmen gerekiyor ama" derken yine nefes alıp "ehö" lerle yalnızlığına dayanamayacağı sevdiği kadına,özleyeceğim tepkisini gizlemeye çalıştı. Aynı zamanda da "bir şeyler unuttun mu" sorusuyla "keşke unutsan" demek istiyordu. Ömer, içinde kopan fırtınaları sözlerine döküp, kitaplar, şiirler yazacak, bir adam değil. Kapılarının arkasında saklı kalmayı tercih etmiş hep.

İki kişilik hayatından, tek kişilik ihtişamlı hayatına geçişte de ilk defa geçmişe ait bir kapısını araladı ve Simurgh'un hikayesini sevdiği kadınla paylaştı. Kendi adına çok büyük bir adımı, zamanında "güvenmiyorum" diye yüzüstü bıraktığı aşkına açılayarak, attı. Defne ve onun güzel kalbi tüm genç kızlara örnek olsun. Sevdiğinin geçmişini, yaşadıklarını, hayatını nasıl da sahiplendi. Ömer'in yaşamına yardım elini uzatanın "mavi saçlı bir kız" olduğunu duymasına rağmen ne kadar saygılı ve anlayışlıydı. Simurgh armasının çerçevelenmesi fikri de, "hatıralarından kopma, unutma, hep hatırla" çok anlamlıydı. Olgun davranması, ses tonunu ayarlaması ve kelimelerini yerli yerinde seçebilmesi Defne'ye çok yakıştı...

 

Adım adım yaşayarak keşfediyorlar birbirlerini.Tabii ki Defne ile yaşamak "çok güzel..." Tabii Ömer'le "her şey çok güzel..." Birbirlerine kurdukları bu cümlelerle, aslında sensizlik bundan sonra hiç de güzel olmayacak demeye çalışıyorlardı. En azından artık birbirlerine dolaylı da olsa itiraf edebiliyorlardı duygularını.

 

Şimdi gelelim asıl konumuza; elimizde saçları mavi, çok aranmış, izi sürülmüş, ama bulanamamış gizemli bir kız tarifi var. Sayesinde bir anne ve oğul birbirlerine veda etme şansını yakalamışlar. Ömer kendini, yalnızlığına ve üzüntüsüne terk ettiği yıllarda, hayatına elini uzatan insanlara aşırı bağlanmış... Sadri Ustası gibi, onu bırakmayan kardeşi Sinan gibi ve bulamadığı, bulduğunda da bağlanacağı mavi saçlı kız gibi. Hepimizin mavili kız tahmini de dizimize yeni katılan, origami sanatıyla haşır-neşir olan, bisiklet hayranı, kuru fasulye düşkünü, Gallo'dan başkası değildir herhalde.

Halis-munis gözükmeye çalışan tavrıyla Sinan'a kağıttan bir gemi, Defne'nin kalbine de dostluk tohumuyla birlikte kankalık bıraktı. Ömer üçüncü sıraya atılışından hiç memnun olmamıştı. Ama ertesi gün ansızın çıkageldi Gallo, hem de cesurum, Ömer'in sevdiği tarzda cesurluktan bahsediyorum "İstediğim koltuğa oturur, senin için de bir kuş katlarım" dedi sanki. O kağıt kuşun da laf aramızda Simurgh'la yakından uzaktan ilgisi yoktu. Ömer'in, Gallo'nun geldiğini duyduğu andaki vücut dili ve çalan müzik sizce neyin habercisiydi? Yoksa bir tesadüf mü? Kendi yorumumu buraya eklemek istemiyorum. Sizlerden cevap bekliyorum.

İçeri girdiğindeki kısık bakışları ve arkadan yaklaşıp izlerken yüzünün aldığı ifade neydi? Bu kısmı da yorumlamıyorum sizlere bıraktım. Peki dizaynları beğenilmeyince ego yapıp, kızan, gözlerini yine kısan Ömer beyi, tek hamlede "sen önce çiz, ben ona göre elbiselerimi çizerim" alçak gönüllülüğüyle "şah-mat" eden yumuşatan kimdi? Ömer'in şu meşhur heyecanlandığı, hoşuna gittiği ya da duygularını açık etmek istemediği anlarda "ehö" lerine başvurduğunu hepimiz biliyoruz artık. Oradaki "ehö" nün anlamı neydi?

Ah Ömer, güvendik sana ve sonsuz aşkına umarım ne yaptığını biliyorsundur. Senin kalbine pamuksu dokunanın sadece Defne olmasına o kadar alıştık ki, bu yüzden o sahnede gördüğüm "seni" kalemim yorumlamak istemedi. Bakalım KA perilerim-severlerim neler hissetmişler senin hakkında meraktayım. Cevaplarınızı bekliyorum... Konu değişikliğine ihtiyacım var. Koriş'im nerdesin?