Güneşin Kızları şüphesiz bu yaza damgasını vuran yapımlardan biriydi. Abartısız 5-6 senedir televizyon izlemiyor, yerli dizilerden hiçbirini bırakın takip etmek, göz ucu bile bakmıyor olmama rağmen bu dizi televizyon izlememe, fragman, bölüm fotoğrafı, bölüm özeti ve her hafta yayınlanacak yeni bölümü beklememe sebep oldu.

Dizinin fragmanlarına internette ilk denk geldiğim zaman sonsuz bir önyargıya sahipken, tesadüfen 2. bölüm'deki Ali ve Selin mutfak sahnesine denk geldim ve daha önce yayınlanan bölümleri bir çırpıda bitirip tam anlamıyla fan moduna geçtim. Bu diziye başlama sebebim enerji ve kimyaları ekrandan adete fışkıran Tolga Sarıtaş ve Hande Erçel'in canlandırdığı Ali ve Selin karakterleri oldu. Onlar sayesinde önyargı ile yaklaştığım diziye başladım ve belirli bir süre gerçekten diziyi bir bütün olarak zevkle izledim.

Her ne kadar AlSel (Ali ve Selin) hayranı olsam da, dizinin bir bütün olarak mükemmel olduğu gerçeğini hiçbir zaman inkar etmedim. Ancak her zaman içimde yer eden "Acaba bir gün bozulur mu?" korkusu sonunda gerçekleşti ve keyif alarak izlediğim yapıma sadece ve sadece AlSel adına katlanmak zorunda kaldım. Bir süre sonra bu da değişti ve artık ekran karşısına bir şeylerden zevk almak yerine sinir krizlerine girmek için geçmeye başladığımı fark ettim.

Yazımın bundan sonraki kısımında, tüm AlSel fanlarının ortak dertlerini anlatmaya çalışacağım. Bu yüzden oldukça eleştirel olacağımı belirterek baştan özrümü buraya bırakıyor; diziye artık sadece Hande Erçel ve Tolga Sarıtaş'ın emekleri hatrına katlanan AlSel fandomun itirazlarını dile getiriyorum.

Hazırsanız, madde halinde AlSel sıralıyorum.


Yazı devam ediyor...