Esas kızımız Leyla güzel, alımlı bir o kadar da atarlı, tipik bir Karadeniz kızı. Henüz yirmili yaşlarının ortalarında. Annesi Meral ve babası Halil ile yaşıyor. Fırıncı olan babasının, mahallede Trabzon ekmeği ile nam salmış fırınında ona yardım ederek büyümüş. Öyle merak salmış yeme içme işlerine ve hiç düşünmeden karar vermiş ne olacağına; pastacı. Üniversitede Gastronomi okumuş. En büyük hayali babasının fırınını modern bir pastaneye çevirmek ama babası aynı fikirde değil. Tutturmuş “Bayatlayan bir şey satmam” diye. Bu durum karşılıklı kabaran Karadeniz damarları ve inatçılıkla günümüze kadar gelmiş. Babasına aşık derecesinde bağlı ama en çok da ona inatçı.

 

Leyla, enerjisi, güler yüzü ve iyi niyetiyle herkesin kalbini kolayca kazanabilen bir kız. Çok tez canlı. Bir şeyleri beklemeye pek tahammülü yok. Bazen patavatsız olabilecek kadar dobra, hikaye boyunca başına çorap örecek özelliği de bu. Ah o çenesini bir tutabilse. Dışarıdan baksan yıkılmaz bir dağ, onu kimse üzemez, kimse kıramaz ama aslında narin, kırılgan bir kalbi var. İnsanlara yaralarını göstermekten hoşlanmaz, zaaflarını belli etmez, güçlüyü oynamayı sever. Gururlu bir kız kısaca.