Çocuklarıyla mutlu, annesiyle hüzünlü ilişkisinin ardına duygularını saklayan bir kadın Bahar. Çocuklarına kahkahalarla sarılırken gözyaşlarını içine akıtan, annesine öfkesini kusarken gözlerinin içi gülmeye çalışan bir kadın.

Bahar’ın yaşadığı tüm zorluklara rağmen ayakta kalma mücadelesini ve Özge Özpirinçci’nin Bahar’ını sevdim. Fakat geriye kalan her şeyde sorguladım durdum izlediklerimi. Zaman zaman kalbim daraldı, zaman zaman sinirlendim ama gelecek hafta ekran başına geçmek için bir sebep bulamadım.

Bölüm boyunca izlediğimiz hikaye fragmanlarda izlediklerimizden çok da farksız değildi. Ev sahibinin oğlunun Bahar’a bakışları dışında hiçbir ‘sürpriz’le karşılaşmadım. O da öylesine can sıkıcıydı ki, keşke ilk bölümde böyle bir şey izlemeseydik. Zaten çok zor koşullarda ayakta kalmaya çalışan bir kadın izliyoruz, bir de kapalı kapılar ardında kalmasına ne gerek vardı? “Kadın dediğin erkeği olmadan tehlike altındadır.” demek değil midir bu? Bahar’ın o evden nasıl çıkacağı belirsiz. Fakat ikinci bölümde yeniden ev değiştirmeyecekse, ev sahibinin oğlu meselesi de kapanmayacaktır. 

En çok merak ettiğim kısımlardan biri olan anne-kız ilişkisinde de beni heyecanlandıran bir şey bulamadım. Annenin küçük kızına olan düşkünlüğünü gördükten sonra, kızları arasında kalacak olması biraz heyecanlandırsa da bölümün devamında anne ve küçük kız arasında elle tutulur bir şey olmaması hevesimi kursağımda bıraktı.

Hikaye bana gelecek bölümler için kız kardeş çatışması sunsa da ilk bölümde aralarında bir etkileşim göremediğim için zerre heyecanlanmadım. Anne-kız çatışmasında da umduğumu bulamadım. Hikayenin izlenir bulduğum tek tarafı olan Bahar ve çocukları arasındaki ilişkiye gelecek olursam…

Bahar’ın çocuklarını hayatın kötülüklerinden korumaya çalışması konusunda çekimserim. Sanki çocuklar bir masal evreninde yaşıyor gibi. Bilemedim. "Çocuktur, yapar!" desek de o tatsız şakanın da bu masal evreninden kaynaklandığını düşündüm. 

Bir dizide en çok önem verdiğim şeylerden biri rejidir. Kurulan dünyayı gayet inandırıcı bulsam da Merve Girgin Aytekin’in rejisinde de beni aşırı heyecanlandıran bir şey bulamadım. 

Kadın’ın tanıtımlarını gördüğümde Özge Özpirinçci’nin Bahar’ı için heyecanlanmıştım. Bölüm boyunca da yaşatmak istediği her duyguya inandım. Hayat zor, Bahar güçlü! Ama o kadar… 

Zaman zaman tökezleyen Bahar'ın nereye kadar güçlü kalabileceğini merak etsem de Kadın, haftalar boyunca akşamlarımı doldurmak isteyeceğim bir iş değil. Emeği geçen herkesin emeklerine sağlık, bana müsaade. Reyting yarışında bol şans!