Bu ikili boyunları bükük bir ikiliydi. Sevecen
anneanne ile anne ve babasını kaybetmiş munis bir oğlan çocuğunun sevgili dolu
yuvasıydı, Kerem’in bile içini ısıtan bu ev, bu aile. Ama hiçbir darbe hasar
bırakmadan çıkıp gidemezdi ruhtan. Barış, hasarlarını çok güzel saklamıştı kendinin
bile bilmediği bir yere. Ancak ergenlik başta dumandı, kanlar deli akıyordu ve
kardeşim dediği adam onun sahasında top koşturunca aslında kardeş olmak için
aynı anadan babadan doğmak gerektiğini hatırlayıverdi.