Hiç kimse Ferhat’ın yaşadığı şeyleri inkâr edemez tabii ki. Ferhat’ın da dediği gibi, on iki yaşında adam olmuştu ve on iki yaşında vicdanı ile sınanıp sınıfta kalmıştı o. Ama bu onu aklamazdı, Aslı gibi bana göre de. En az onun kadar Yiğit ile Gülsüm de nasibini almamış mıydı o hayattan? Peki neden onlar doğru tarafta ama yarım bir şekilde yaşıyorlardı sözde hayatı? Hiç kendini iyileştirmeyi düşündün mü Ferhat Aslan? Güçlü kalmak için belindeki silaha ya da bileğindeki kuvvete güvenmektense, kalbindeki sevgiye sığınsaydın; şu anda kollarının altında kız kardeşin, sırt sırta verdiğin bir erkek kardeşin ve en önemlisi kalbini ölümüne emanet edebileceğin bir sevdan olmaz mıydı? Aslı’nın da dediği gibi, anlatsaydın anlardık be Ferhat Aslan! Başkalarının anlattığı masallar bir yere kadar tatmin ediyor insanı. İşte tam da bu yüzden anlatsaydın anlardık. Sahi, ne zaman senin ağzından dinleyeceğiz karanlık yıllarında, kimliğine büründüğün o Azrail Ferhat’ın hikayesini? Hiç kusuruma bakma seni çok sevsem de bu sevgim senin bir katil olduğunu görmeyeceğim anlamına gelmez… Kalbindeki sevdan artık silahının tetiğini de durdurmalı. Bu da benim naçizane fikrim…

-Senin bu hayatta silip yeniden yazmaya cesaretin var mı Ferhat? Eline silgi alıp yeniden silmeye, kalemi alıp yeniden yazmaya! Ben sana söyleyeyim, yok! Senin benim gözümün içine bakıp iki kelimeyi bir araya getirmeye cesaretin yoktu. Hadi söyledin. Onun arkasında durmaya cesaretin yok…

Hangisine daha çok canım yandı? Aslı’nın son gücü ile çırpınışına mı? Yoksa Ferhat’ın için için ağlayışına mı? Ah be çocuklarım beni de aklım ile kalbim arasında bırakan siz değil misiniz? Hangi taraftan bakarsam bakayım, ikiniz de bir şekilde haklıydınız. Aslı’nın tam anlamı ile içini dökmeye, Ferhat’ın da kimsenin cesaret edip de yüzüne söyleyemediği gerçekleri duymaya ihtiyacı vardı. Bu bana göre tartışılmaz bir konu...

Her sevişme mutlu sonla bitmez tabii ki! Bazen sevgiliye son vedadır dokunmalar. Baktım, hissettim şimdi doymasam da gidiyorum sevgili. Yarınını bilmediğim bir yolda ilerliyorum şimdi. Sen bul beni, tek sen bul beni ve geri getir ait olduğum o yere. Buz gibi de olsa, tek ısındığım o yere; kalbine. Ben sessiz çığlıklarımda kaybolurken; sen ayazın getirdiği karanlıkta, avazın çıktığı kadar çağır beni! İnanırsam gelirim belki…