Sinan adına bir virgül koymak istiyorum: Poyraz için hayata tutunma sebebiydi Sinan. En dibe vurduğunda, karanlık günlerinde “Sinan” diye atan kalbini dinledi. Ne yaptıysa onun için yaptı. Rüzgara karşı onun gücüyle durdu dimdik ayakta. Bahri’nin yanına ona kavuşmak için sokuldu. Ayşegül evlendiğinde kafasına sıkmamasının tek sebebi Sinan’dı. Poyraz’ı yaşatan hep Sinan oldu. Çünkü o dünyanın en güzel Sinan’ıydı.

Poyraz’ın albenisiydi Sinan. Ayşegül, Sinan sayesinde hep bir adım attı Poyraz’a. Poyraz’ın, bu kadar seven ama bir o kadar da beceriksiz bir “baba” olması Ayşegül’ü Poyraz’a mıknatıs gibi çekti. Yardım etti oğlunu alabilmesi için. Polislerden kaçarken evini açtı, kalbi çoktan açılmıştı oysa ki...

  

Bazı sevgilerin esareti altında tutuluyoruz, sevgiler yakamızı bırakmıyor. Bizi onlar hayatta tutuyor. Hepimiz bir zincirin halkasıyız. Birileri için varız, birileri bizim için varlar.

Sevmek güzel şeydi fakat sevmek zor şeydi.

Sevgiyle kalın.