İzmir'de küçük bir kız yaşarmış. Yüreğinde vatan aşkından başka bir şey olmayan küçük bir kız. Vatan aşkıyla yanan yüreğin yaşı olur mu? Olmazmış... Daha tatması gereken, yaşıtlarının zevkle taşıdığı ama o yüreğe hiçbir zaman oturmayan duygular varmış. O küçücük yüreğine bir türlü oturmayan duyguların yerine koca vatanı sığdırmış çünkü İzmir'deki küçük kız, başka hiçbir şeye yer kalmamış. Yüreğindeki vatanın çığlıkları onun hür sesi olmuş, mazlumların o küçücük yüreğindeki vatanı ıslatan gözyaşları sel olup taşmış gözlerinden...

Kıymetini, bir babayı uğruna verdiği zaman öğrenmeye başladığı vatanını işgale gelenlere karşı elindeki tek silahını kullanmış, göğsünü siper etmiş. O, göğsünü siper ettikçe darbe üstüne darbe yemiş. Yaralarından akan kan ıslatmış işgalcilerin 'bizim' diyip hunharca sahiplendiği toprağı. O damlayan kan, bir işgalcinin yüreğinde aşkı filizlemiş habersiz. O aşk öyle büyümüş, öyle dallanıp budaklanmış ki... Sarıvermiş işgalcinin yüreğinin her yanını. Küçük kızın canı yandıkça, dallar urgan olmuş işgalcinin yüreğine, boğmuş... İşgale gelmişken, işgal edilen onun yüreği olmuş.

 

İşgalci istemiş ki küçük kız görsün o yeşil dalları, o dallardaki mis kokulu her bir çiçeği... Yürümüş ona doğru. Her adımında engeller çıkmış önüne. Kimi zaman elini ateşe uzatmışçasına yanmış kavrulmuş, kimi zaman ayaklarına dikenler batmış.

 

Bir gün esir düşmüş hürriyet aşığı bu küçük kız. Esir düşmesiyle zaten ölmüş, ama işgalciler kendi elleriyle öldürmek istemişler onu, yeniden. Hem de ibreti alem misali herkesin gözü önünde yapmak istemişler bunu. Küçük kız yedirememiş bu durumu kendine, vatan için, hürriyet için, ailesinin onu o halde düşüneceği her anda yüreklerine düşecek ateş için, onların gözlerinden akacak herbir yaş için kısacık bir zaman daha olsa alacağı nefesi feda etmeye karar vermiş. Çünkü onun yüreğindeki vatanda hiçbir anne, hiçbir kardeş, hiçbir nine ağlamamalıymış.

 

Hiç ummadığı biri çıkagelmiş soluğunun kesilmesine ramak kala, soluğu olmuş. Kararmış saydığı, aslında tertemiz olan bir yürekmiş bu. Dayamış başını, dinlemiş sesini. Kim bilir belki de filizlenmiş dallarda açan çiçeklerin kokusunu da almıştır...