Fonda İstanbul’un olduğu yeni bir hikaye ile tanıştık geçtiğimiz hafta.

Ali ve Derin’in hikayesi…

 

İstanbul deyince aklıma bir masal gelir

Bir varmış, bir yokmuş *

Hayatta en sevdiği insanı kaybettiği şehre, hayatta en sevdiği adam için, seveceği kadınla karşılaşacağını bilmeden inmeyi kabul eden Ali ve ‘Her şey o kadar mükemmel ki gerçek olmamasından korkuyorum.’ diyerek güvenli kalesinden uzaklaşmak isteyen Derin’in hikayesi…

 

Biri hep kaçtığı yere dönen, biri hep kaldığı yerden kaçan…

 

Ali ve Derin’in karşılaşması birçoğumuzun kendine sorduğu şu soruyu tekrar aklıma getirdi. ‘Hayattaki yolumuzu tesadüfler mi belirler yoksa kararlarımız mı?’ Ali ve Derin’i bir tesadüf bir araya getirmiş gibi gözükse de o tesadüfü ortaya çıkaran verdikleri kararlar aslında…

 

Ali ile tanıştıktan hemen sonra “Bu liman pas benim için anne! ” dediği şehre nasıl ineceğini merak etmiştim bölümün başında. ‘Anne’ dediği adama duyduğu sevgi ve şefkat hayalindeki resmin gerçek olmasından duyduğu korkuyu yendi ve kararını değiştirdi Ali.

 

Henüz adını koyamasa da kendi hayatını yaşa(ya)mayan Derin babasının hiçe sayan, küçümseyen konuşması ile boynundaki ipi çıkarmaya karar verdi.