İnci Hoca’nın defteri de hüzün doldurdu. ‘’Özleyince saçmalamak serbest olmalı.’’ Bence de İnci Hocam. Özlemek ne değişik bir duygudur ki hem üzer hem de hatırladıkça hatıraları gülümsetir. Mezar başında sadece bunu söylemedi. ‘’Çocuklar annelerini gömmemeli. Anneler çocuklarını gömmemeli.’’ Yan tarafımızda annesiz kalan çocuklar ağlamamalı. Anneler yurdumuzda dolmuştaki, maçtaki çocuğuma ne oldu diye düşünmemeli. Asker anneleri evlatları yerine tabutlarına sarılmamalı diyerek yazımı sonlandırmak istiyorum.
KISA KISA
*Elif haklı. Onur bence arkadaşlarını değiştirmeli.
*Her acısından sonra annesine dua eden, isyan etmeyen Azad helal olsun ne diyeyim. Seni kollayan Halil gardiyana da helal olsun.
*Rüya’yı İdil’in elinden kurtaran arkadaşa da teşekkürler. İnsanlık görevini yaptın.
*Nizam gardiyanın kızıyla olan hikâyesini de dinlemek isterim.
*Ah İnci Hoca’m sen neden Peri’ye evden ara diyorsun?
*İnci Hoca’nın annesi çıkıp gelecek mi sorusu oluştu.
*Azad’ın kanlıları İnci Hoca’yı yaralamış olmalı. Belki annesi bu durumda ortaya çıkar. O kadar çok canını vermekten bahsetti ki. Bir an yine Fırat yaralanacak sandım. Malum her türlü bela başına geliyor.
Hepimize acı çekmediğimiz, sevdiklerimizin kıymetini bildiğimiz haftalar diliyorum.