Rüyalar kimi zaman insan hayatını etkiler. Eskiden gelen bir baskının dışa vurumu ya da gelecekteki kararsızlığın için bir umut ışığı olur. Ömer içinse geçmişi hatırlayıp geleceğini kurtaran hamleydi. Masaya çizdiğin tasarımı unutacağın aklıma gelmezdi Ömer. O kadar gözümde zirvedesin ki… Diyorum ‘Bu zeki adam bunu unutmazdı.’ Artık Defne nasıl aklını ve kalbini aldıysa öylece unutmuşsun. Bir de akıllara ziyan Pamir de yoruyor seni.

Masa hediye olarak teşrif etti. Derya bizim yerimize de sarıl Ömer’e ve Sinan’a. Çok güldüm Derya’dan tatlı kaçışlarına. Keşke Defne de görseydi ama geç kaldı zavallım. Sonra o patlama sahnesi yok mu beni benden alan, o yaşandı. Defne ve Ömer yine birbirini yanlış anladı. Defne’nin Feryal’i, Ömer’in Pamir’i kıskanması sonucu patlama yaşandı. ‘’Senin hayatında bir şey olduğunda önce ben öğreneceğim. Feryal değil. Başkası değil. İyi ya da kötü ne olursa olsun önce gelip bana söyleyeceksin.’’  Ömerciğim bu tepki karşısında eminim mutlu olmuştur. Ama haklı olarak sordu soruyu. ‘’Neden? Sevgili miyiz?’’ Defne tabii cevapsız kaldı bir süre. ‘’Değiliz.’’ diyerek geçiştirdi. Ömer’in çıkıştaki kitaptan sinir çıkarma hali ise kıskançlığının başka bir versiyonu idi. Defne hâlâ anlamadı. Defne hâlâ  Feryal’in derdinde. Defne de haklı kendince, sonuçta Feryal onda bir kıskançlık travmasıdır. ‘’Maşallah saat on.’’  sahnesini hatırladım da bir yüzümde gülümsemeler oluştu. Bütün K.A fanları da hatırlamıştır eminim. Sonrası zaten Ömer’in yakınlaşma çabaları ilk sezonki sahnede. Feryal’den zarar yok anlayacağımız.

 

Bu kalem sana ne hatırlatıyor Ömer?

Zarar demişken Pamir demeden olmaz. Kitabı aldım diye yalan söylememek için gitmiş almış. Bunu tedbir olarak görüyor. Sen baya etik dışı oynuyorsun Pamir.  Ömer ile olan bina kavganızda Ömer bir kere daha yüzüne vurdu bu etik meselesini. ‘’Bir binayı bin kişi ister bir kişi alır.’’ sloganı ile çıktık yola. Bina mıydı o ya? Anladık biz onu. Ömerciğim Pamir istiyor diye daha da heveslendi.  ‘’Buna sen mi karar veriyorsun? Bence bir binaya sormak lazım.’’  Pamir’e bu cümle tanıdık geldi herhalde.  Sen Defne konusunda etiği önemsemediğine göre Ömer de bina konusunda aynı durumda.

Bir yandan da Sinan yeni bir yer buldu. O yere tabii bakmak lazım. Hele o depoya Ömer bakınırken Defne gerçekleri öğrenip çıkıp gelirse tadından yenmez. Şükrü Abi iyi ki var. Sana kahve ben ısmarlayayım. Bütün K.A severler ısmarlayalım. Kitabı Ömer’in binbir emekle tüm İstanbul’da aradığını anlattı. Keşke Defne daha ilerisi tasarım karşılığı aldığını da öğrenseydi. Pamir’den bir koşu hesap sorup Ömer’in yanına koştu Defne. Aşkın en ayakları yere basmaz halini konuştular.

İkisi de çok sevip az konuşanlardan. Bu sefer konuştular ama. Bir sene neler yaşadıklarını konuşmasalar da Defne özrünü diledi, kafasının karışmasından söz etti. Ömer’in sertliğinden, adaletinden bahsetti. Yıllar sonra gelen öpücüğü nasıl unutmadıklarını konuştular. Kuralsız kafası karışan Defne’ye Ömer kurallar koydu.  ‘’Kural 1: Stilden ayrılıyorsun. Pamir ve aramızdaki çapaklarla arana set çekiyorsun. Kural 2: Geçmişi tekrar tekrar düşünmüyorsun ve hiçbir şeyden korkmuyorsun. Kural 3: Artık benim sevgilimsin.’’  Defne tabii etkilense de ters yaptı. Ömer kural koymasını istediğinde tepki veremedi. Hatta Ömer’i görmek daha çok kafasını karıştırdığını ifade etti. Haliyle Ömer de bu kararsızlık haline tepki gösterip gitti. Defneciğim sen ikizler burcu da değilsin ama. Seni de anlamak gerek. Hep yarım kaldın sen. Hayallerin yarım kaldı. Eğitiminin, ailen, aşkın… Bir şeye tam tutunurken umutların hep yarım kaldı. Ego eksikliği gösteriyor bazen kendini. Güvenemiyorsun bir anda kendine. Ne yapman gerektiğine karar veremiyorsun. Kurallar ile basitleştirmek istiyorsun hayatını. Tekrar yorulup hırpalanmaktan korkuyorsun. Ömer’in kurallarına ise onurun karşı koyuyor. Ömer ile de yarım kalmışlığın varken kuralları kendin koymak istiyorsun. Ve tabii hayatına daha uygun şekilde koymalısın. Üçünü madde her zaman kabulümdür orası ayrı.