Sam ve Dean’in Harflerin Adamları’nın İngiltere şubesinin canını sıktığını, Harflerin Adamları’nın adeta Tanrı gibi olan biten her şeyden haberdar olduklarını öğrendik. Amma velakin, “Her şeyi batırıyorsunuz.” diyerek 11 yıldır ilk defa olaya müdahil olmak nedir?

 

“1965’ten beri işimizde iyiyiz. Harflerin Adamları Britanya Şubesi”

Cidden. Bu Harflerin Adamları’ndan ne çıkacağını çok merak ediyorum.

 

Bu sırada pek tabii ki Dean, anası ve Castiel yollara dökülmüş Sam’i ararlar. Anacığımız eski günleri aratmayacak kadar iyidir ve hisleri de sanki hiç ölmemiş gibi (Tövbe estağfurullah çarpı iki.) çalışmaktadır.

 

“Tutun şunu çenesinden.”

 

Bir sezon açılışı olarak çok etkileyici olmasını ya da tatmin edici olmasını beklemiyordum. Yine de bu sezon en çok Dean’in mi Sam’in mi annelerine benzediğini gözlemlemek hoş olacak. Dean baba Winchester’a biraz daha benzerken yine de annesinden az biraz karakteristik özellikler almış olması mümkün.

 

 

Crowley’nin Lucifer’in peşine düşmesi ve tekrar Cehennem’in Kralı rolüne bürünmesini kim istemiyor ki? (Ben istiyorum şahsen.) Özlemişiz Crowley’i. Yine köşe bucak, bir parmak şıklatmasıyla bir orada bir burada Crowley.

 

Biterken çalan Black Sabbath ise içimize huzur dolduruyor ama belki de bizlere bir fırtına öncesi sessizliği müjdeliyordu:

 

Aklıma gelmişken, bu sezonun esas storyline’ının Hitler’in geri dönmesi üzerine kurulabileceğine dair dedikodular okudum ama ikinci ve üçüncü bölümleri görmeden sizlerin kulağına sadece minik bir küpe takmış olmak istiyorum.