Sonra kömür prensin, siyah motsikletinin rüzgarına kapılıyoruz, gidiyoruz, ta Manisa’ya. Rüzgar böyle ılık ılık esiyor, aşk diye esiyor, havamız tamamen değişiyor. Sanki ikinci bir bölüm başlıyor. Başından beri olan o hüzün yok oluveriyor.

 

Defne, sevimli bir koala gibi (bu benzetmeyi Twitter’da gördüm, kim bulduysa tebrikler) ağaçta armut yerken, çok tanıdık bir melodi çalınıyor kulağına. Ta 13. bölümden. Yüzümüze bir gülümseme getiren. Şaşkınlık ve sevinçle iniyor ağaçtan, heyecanlı adımlarla ağaçların arasında sevdiceğini arıyor.

“Bak yağıyor yağmur, her damlada gözlerin” (ağlıyorum). Hiç düşünmeden bırakıveriyor kendini tatlı tatlı konuşan sevdiceğinin kollarına. Hesap sormadan, sitem etmeden, saf sevgiyle... (yok ki şöyle çok bilen bir arkadaşı, süründür iti (^^) diyen). Ömer yuvasını bulunca tam bir şeker oğlan oluveriyor, buz gibi bakışlar, kıyamadan bakan gözlere dönüşüveriyor. Sevgi dolu bakışmalar, sarılmalar ... Aşk sarhoşu çiftimiz, birlikte yıldızları izliyor sonrasında birbirlerine tatlı tatlı sözler söylerken "seni seviyorum" ile huzur içinde uyuyakalıyorlar...

İşte bu yüzden Ömer’in şansı Defne.

 

Kiralık Aşk, rüzgar gibi aldı sevenlerini bir yerlere götürdü. Ben de kapıldım bu rüzgara. Nasıl anlatacağımı bilmiyorum, yakın çevremden de bu hislerimi anlayan pek (hiç) yok, ama bu dizi bana ilham kaynağı oldu tarif edemediğim bir şekilde. Hayatıma dokundu resmen, çok garip, çok acayip. Şu an tatildeyim, etrafımda begonviller, tepemde dolunay, gecenin 3’ü, bahçede yazı yazmaya çalışıyorum. Vakit ayırıp okuyan herkese de çok teşekkür ediyorum. Tam bir sene olmasının ayrı heyecanını yaşarken son bölüm gelmeden şimdi paylaşmak istedim bunu.  Sevgiyle kalın ...

 

 

*Yolda olduğumdan bölümün son yarısını telefondan canlı izleyip, o sırada başta olanları merak ettiğimden Twitter’a baktım. Koriş’in Defne'nin resmine güller koyup, mumlar yaktığı fotoğrafı gördüğümde, "aa, ne komik fotoshop yapmışlar" dedim. Gerçekmiş ^^

*Bu bölümün kahramanı bence Koray. Defne ile vedalaşması, bütün içtenliğiyle sımsıkı sarılması, lafını esirgemeden Ömer’e verdiği ayar, Sinan ile Yasemini barıştırmak için çevirdiği dolaplar... Bazen aralarındaki en zeki karakterin Koray olduğunu, hayat o kadar da ciddiye alıncak birşey olmadığı için herşeyi gırgıra vurmamız gerektiği hatırlatmak için yazıldığını düşünüyorum.

*Necmi Amca'yı anlamıyorum. Anlamak istiyorum. İş işten geçince atarlanmanın ne anlamı var?

*Bu bölümün en anlamlı laflarından biri Sude’den geldi. İki bölümdür ermişlere karıştı. "Atlatamazlarsa  zaten yanlış kurulmuş demektir, ama ruhları çoktan kenetlenmişse birbirlerine, başka türlü yaşamak nasıl olur bilmezler, illa birbirlerini ararlar, aşk affeder." dedi.

*“Hiç kıyamam dediklerin, kıyıyor mu hep sana, kırılan hayallerin batıyor mu ruhuna” Müthiş bir şarkı olmuş.