Evet, efenim öncelikle herkese selamlar. Birkaç haftadır yazmadım, yazamadım. Kafamda uygun cümleleri kuracak gücü kendimde bulamadım. Ben de bu sebepten ne doluya koydum taşmasın diye ne de boşa koydum dolmasın diye. Bu hafta fragmanı görünce “yaz kızım Merve” dedim ve hatta başlık gözümün önünde beliriverdi “Kiralık aşk Harikalar diyarında” ama içinizde “Eee hani nerede başlık bu değil ki” diyenleriniz vardır muhakkak, ben de onlara diyorum ki “Eeee hani nerde fragman bu değildi ki?” 

 

Bölümü beğenmediğim yanılgısına kapılmayın bölümü ziyadesiyle beğendim efenim. Şöyle ki bölüm bende Total’de birinci olurken, AB’de ikinci oldu. Tabii ki de AB'de birinciliği Survivor’a vermedim, özetimize verdim. ^^ Ee, ne de olsa vefakâr bir izleyiciyim.

 

Şimdiiii, bölüme dönecek olursak geçen hafta bıraktığımız yerlerden başlamamalara doyamadık ama hala aynı yerden devam edeceğimizi ümit etmelere de doyamadım, onu ne yapacağız? Neyse bulurum bir yolunu. Mükemmel olduğu kadar ermiş de olan Ömüş’ümüzün rüyasına selam çaktık yine yeniden. Böyle ponçirik Ömer’ler Defne’ler filan, biz de televizyon karşısında göz bebeklerimize yerleşmiş kalplerle onları izliyorduk ne güzel. “Di” li geçmiş zaman kullandığıma bakmayın bölümü izlerken zevk aldım sevdim yani. Bizim işkolik Ömer adeta mesir macununa batırıp çıkartılmak suretiyle bir tatlandırılmış, bir yumuşatılmış yeni “Tanıştığı” Defne’ler tarafından. ^^

 

Bu “Tanıştık” repliğini çok sevdim, biraz detaylandırılsın isterdim şöyle ufaktan ama kısmet değilmiş, artık onu hayal dünyamda şey ederim sonra. Cilveleşmeler ve kahvaltı sonrası tekrar sıkıcı iş dünyasına dönüş yaptık. Ne demişler, her güzel şeyin bir sonu vardır. Gelgelelim, hikayeye girdiği günden beri kalp kapakçığımızı itina ile titreten, ismi cisminden daha çok nam salmış olan Fikret’e. Fikret ve Ömer yüzleşmesinde “Oscar goes to İso” demek istiyorum. İsmail olmasaydı muhtemelen Deniz olayında olduğu gibi Ömer başkasından (Fikret’ten) öğrenecek ve kendi içinde yine Defne’yi sorgulayacaktı. Ama güzel insan, yegâne Dost İso, duruma neyse ki el attı da işin rengi değişmedi.

 

Defne ilk öğrendiği anda yapması gereken şeyi nihayet yaptı ve mavi saçlı kızın Fikret olduğunu Ömer’e söyledi. Bu noktadan sonra nefesler tutuldu Ömer’in jest ve mimiklerinden tutun da, göz bebeklerine kadar her detay itina ile incelendi ve sonuç: Canımsın İplikçi! Fikret’i biliyoruz, bizim oğlana abayı yaktı. Artık Fikret için Defne’yi 200 bin lira verecek kadar sevmiş oluşunun, aynı sofrayı paylaşmış oluşunun ya da doğallığına hayran olmuş oluşunun hiç bir önemi yok. Bu oyunu Ömer’e anlatmıyorsa bunun sebebi Defne değil, sebebi etik bulmayışı ve belki de Ömer’in üzülmesini istemiyor oluşu.

 

Cihangir tepesinde geçen konuşmanın her saniyesini anlamsız buldum ve Fikret’in bundan sonrası için sevgili olma yönündeki imaları bende “Canım sen geçmiş ile âşkı karıştırmışsın” etkisi yarattı. Fikret, git bir oğlak filan ye ne bileyim portakallı ördek filan dene, zihnin açılsın adam evlenecek yahu bu ne? Bir kere daha örnek vermiştim, Bin bir Gece’deki 300 bin dolarlık teklifle yarışır bu seninki yani. Ömer’den aldığı cevapla Cihangir sokaklarını seyri âleme dalan Fikret'i uğurluyor ve esas çiftimiz DefÖm’ümüzün o müstesna kavgasına rotamızı çeviriyorum.