Bir aşk var, kalbimizin derinliklerinde içimiz titreyerek izlediğimiz, hissettiğimiz, benimsediğimiz, gözümüzle gördüğümüz... Evet! Ömer ve Defne'nin salt aşkından, hani tanıklık ettikçe etrafımızı aydınlatan, yüzlerimize yayılan tebessümün nedeni, Cuma günlerimize mutluluk konduran o "saklı sevda"dan "büyülü aşk"dan bahsediyorum. Sırlarla filizlenen, içten içe büyüyen, paylaşılmakta zorlanılan, kimseye duyurulmadan yaşanmaya çalışılan sevdaların en saklanmışından bahsediyorum, o aşk'ı anlatıyorum.

 

Attila İlhan

 

Bu bölüme çok yakışan, duygularımı bu bölüm için tanımlayan bu şiiri sizlerle de paylaşmak istedim. 

 

Güzeller güzeli, ismiyle bütünleşen yemyeşil, cıvıl cıvıl Defne ve onun doğallığına, vesveseli hallerine tutsak olan bir adet "İplikçi" var elimizde. Bir arada olamasak da bir mesajlaşma sahnesiyle hepinizin kalbini "pır pır" ettiririz diyerek başladılar bu bölüme. Mutlu olduk! Keşke aşklarında hiç inişlere, çıkışlara şahitlik etmesek desem doğru olur mu? Olmaz! Hem de hiç olmaz! Aşk bu, inişi de, çıkışı da, uçuşu da olmalı... O duvardan bu duvara çarpmalı insanı, tutup bir silkelemeli, hüzün ile kızgınlık arasındaki minik çizgide de dolandırmalı. Dört mevsimi de aynı anda yaşatmalı... Yoksa nasıl aşk'a, aşk deriz?

 

Güneşli bir sabah baharın habercisi olarak doğdu "kiralık aşk" da... Bahar gelmiş, hoş gelmiş mi, gerçekten işte buna karar veremedim. Birbirlerinin cümlelerini tamamlayan, duygularının ortaklığını vurgulayan, yaratıcıyız, aynı kafadayız bahar tanımı yapan, Ömer ve Gallo uyumuyla bahar keşke hiç gelmemiş olsaydı. Benim bahara geçişim Defne-Ömer'in ortak tasvir edecekleri büyülü baharla gerçekleşecek bu belli oldu. Hiç kimse birbirinizin yerini tutamaz... Hiçbir şeye değişmeyin birbirinizle yaşadıklarınızı bu da benden DefÖm'e küçük bir tavsiye olarak gitsin!