Ömer'e ne zaman kredi versem, mutlaka sözümü bana geri aldırtıyor olmasından sıkıldım. Geçen haftaki yorumum da "One and Only İplikçi" dediğim Ömer beyimiz benim yorumumu iltifat sanıp, yanlış anlamış olsa gerek ki bu hafta son sahnede saçmaladı. Küçük bir hatırlatma yapalım kendisine; tekliğin ve eşsizliğin Defne'yi seviyor olmandan kaynaklı, sakın unutma... Bu yüzden her hafta sahne sahne hazmedip, masalsı ve olumlu bakış tarzımla yorumladığım, iyi niyetli yazılarıma karşı da "isyanlı boykotlarımı" -düşünün artık ne kadar kızdıysam- sunuyorum.

 

Her zaman hayata mutlu bakışlar atmaya çalışırım! Ama sonuçta ben de bir insanım ve bu bölüm kızgınlığıma maalesef yenik düştüm, olumlu çizgimden bu bölümlük çıkmaya karar verdim! Nasıl mı? "Bir bakış bir bakışa neler neler anlatır" sözünden yola çıkarak elbette... Bu yazımda sondanbaşa mı, yoksa ortadan sona mı, o da olmadı baş-orta-son karışık tarzda bir yorum mu yazarım, henüz karar veremedim! Hep birlikte göreceğiz... (Yazar, hala kararsız bir halet-i ruhiye içinde...) Madem bakış dedim bakışlarla devam edeyim o zaman (yazar karar verdi sondan başlıyor.)

 

 

Victor Hugo'dan gelen bu dizeler, bir aşığın bakışlarının, sadece âşık olduğu kişiye has olması gerektiğini ne güzel de vurgulamış. O zaman İplikçi Galo'ya fırlattığı bakışlarla neyi, kime, nasıl kanıtlamaya çalıştı? Hem Galo'nun yüzüne, o da yetmedi bir de arkasından, göz süzmelerini de eksik etmeden ve gayri ihtiyari de bir bakış olmayan, bu anlamsızlığın tanımı neydi? Cevap basit, "kadın ruhundan gayet iyi anlarım" kibirliyle, ben bir "dâhiyim" şımarıklığıyla, seyirciye de "cinsliğimi" kanıtlarım tarzında bir bakıştı. Ömer^^^, biz tüm kadınlar zaten senin bir nev-i şahsına münhasır "cins" olduğunu biliyorduk! Ama her insan yanılabilir!!! Türünün son örneği sanırken baktık ki sen de herkes gibi olmaya çabalıyorsun! Yoksa bir bölümlük bir burhan içine mi girdin? Yine bir teknik-taktik planların varsa, "umarım ki öyledir". Bu ders vermelerin kısacık sürsün, bizler de o bölümden bu bölüme kahrolmayalım. "Ömer sana söylüyorum, senaristimiz sen anla", lütfen. Alışmışız senin Defne ismini bile duyunca gözlerinde yaşattığın aşkına. Bir şaşırdık, duraladık. Ne oluyoruz dedik! Böyle bocalayacaksan Ömer, "dön bir bak, öğren Defne'den nasıl sevilir, nasıl bakılır".

 

"Defne gibi SEVMEK, Defne gibi BAKMAK". Defne, gözüyle değil, yüreğiyle bakıyor, âşık olduğu adama. İçi titriyor. Hayranlığını bir çocuk utangaçlığıyla saklayamıyor. Göz bebekleri ışıldıyor, büyüyor ve bu bakışları sadece sevdiği adama ait... O kadar âşık, sevgi dolu, masum bir genç kız ki Defne, insan onun hakkının yenmesi fikrine bile tahammül edemiyor. "Kiralık Aşk" perileri, severleri; artık Ömer merkezli bir hikâye değil, Defne merkezli bir hikâye görmek istiyorlar. Ömer'in çevresine doluşan kadınları değil, Defne'nin çevresinde pervane olan Ömer'i görmek istiyorlar.