Rukiye Düzce doğumlu, dört çocuk annesi dul bir kadındır. Çerkez’dir. Dimdik duran, dimdik bakan, heybetli ve vakur duruşuyla etkileyici bir görüntüsü vardır. Sağlık Meslek Lisesi mezunudur. Devlet Demir Yollarında çalışan rahmetli kocası, aslında devletin istihbarat birimlerinden birinde çalışırken, ilk karısı ve iki çocuğu öldürülmüş, bunun üzerine Mehmet Emin, kuralları çiğneyerek katilleri vurmuştur. Bu olaydan sonra istifa eden Mehmet Emin Bey, toparlanmak için ata toprağı Düzce’ye gider, 2 yıl sonra Rukiye ile evlenir ve İstanbul’a taşınırılar. Rukiye fakir fukaranın yardımına koşar, iğneci gibi para almaz ve mahallenin saygısını kazanır. Ailesine ve içlerindeki cevhere inanan Rukiye’nin en büyük yanlışı, değişime direnmesidir. Oysa hayat değişmektedir. İlk dalgayı, Nihan’ın vurulmasıyla yaşar. Kızının cenazesinde Emine’ye tutunur ama yalpalamaz. Gözyaşları akar ama bağırmaz, … Her şeye neden olan o kız, Halide, geldiğinde, onu kovmaz, ama elini vermez. Vakur, acılı ve ön yargılıdır. Rukiye, Allah’a yakarırken, “özlerini hatırlat Ya Rab” diye dua eder. İnanır ki, sudaki söğüt, bedendeki kalp çürümez”