Deniz Cengiz’in haberi yok ama kendisiyle tanışma ve de onu gözlemleme şansına sahip oldum. Şunu söylemeliyim; sayfanın aşağısına doğru indiğinizde “Hangi ünlü kişilikle oturup sohbet etmek isterdiniz?” sorusuna verdiği cevap, Cengiz’in genel karakteristik özelliği. Evet, kendisi hayranı olduğu biriyle karşılaşsa büyük ihtimalle tutulup kalır; bunun deneyimle sabit olduğunu söyleyebilirim. Zira Kanal D binasında kendisiyle tanıştığım sırada Beyaz Show’a çıkmak üzere hazırlanmıştı ve o gün kalpten gitmediyse herhalde hiçbir gün kalpten gitmez. “Ürkek ceylan” misali “Allah’ım ben nereye düştüm? Acaba kalbimin ağzımda olduğu şu an anlaşılıyor mu?” sorularını herhalde içinden defalarca geçirmiştir. Zaten Beyaz Show ekibinin ona Kanal D binasına girerken yaptığı şaka da bunun kanıtı olsa gerek. İşte, bu çekingen kişi kalemi eline aldığında tabiri caizse bir canavara dönüşüyor. Söz konusu başka bir sivri, zeki ve de mizahi bir kalemin yarattığı karakteri oynamak ise o zaman bu canavar kelimenin tam anlamıyla agresifleşiyor ve ekranda döktüren bir oyuncuya dönüşüyor. Jet Sosyete’nin İlayda’sıyla hala yollarınız kesişmediyse “Bu kız neyden bahsediyor?” deyip yabancılaşabilirsiniz. O nedenle bu röportaja başlamadan önce en azından Youtube’dan birkaç görüntü izleyin ve sonrasında ileride web dizisi ya da film yazmak ve oynamak isteyen Deniz Cengiz’e kulak verin.

Dipnot: Böyle kadınlarla yolum kesiştikçe “Bu ülkede de Amy Poehler, Lena Dunham, Lisa Kudrow, Tina Fey gibi kadınlar var bir yerlerde; olmalılar” inancına sığınıyorum. Ve söz Deniz Cengiz’de!

Oyunculuk okumuştum ve hep tutkumdu ama sektöre girmenin zorluklarının da farkındaydım. O yüzden daha iş odaklı bir master yapıp beyaz yakalı oldum. Çok sürmedi, istifa ettim. Kendimi ifade edebileceğim bir şeyler arıyordum. İnternette gezinirken içerik sitelerinden birinde bir liste gördüm. Ben daha komiğini yazarım dedim. Aklıma gelen bir liste yazıp gönderdim. Freelance yazarlık teklif ettiler ve böylece başladı bu serüvenim.

 

Kendi adıma düşününce ben zaten oyunculuk yapabilmek için yolumu yazarlıkla açtım. Yani asıl motivasyonum hep oyunculuktu. İnternete bir şeyler çekiyordum ve sosyal medyanın dili gereği komedi olması lazımdı. Fakat geneli düşününce, şöyle bir şey olabilir; mizah yazarıysan kendi şakanı biraz da kendin satmak istiyorsun. Durumun komedisi, tınısı, zamanlaması kısacası her şey kafanda çınlıyor.

Tüm çocukluğum Suadiye’de geçti. Annemle babam ben çok küçükken boşandılar. Tek çocuğum. Anneannem, annem ve ben beraber yaşıyoruz. Yanlış anlaşılmasın babamla da aram süperdir. Televizyonda Tatlı Kaçıklar, Ayrılsak Da Beraberiz, Avrupa Yakası izleyerek büyüdüm. İlk aklıma gelenler... Bir de Ally McBeal’i çok severdim. Büyük Şebnem Ferah hayranıydım. Herhalde 30 konserine falan gitmişimdir. Benimle ilgili açık ara en ana olay ne olabilir? Sanırım her zaman pastanın en büyük dilimini kendime almam. Bu nedense yakınımdaki kimsenin gözünden kaçmıyor.

 

Yok, beş kişilik bir mizah ekibiyiz. Hepimiz her hafta konuklara skeç, şaka, aksiyon ve soru yazıyoruz; Beyazıt Bey (Öztürk) seçiyor. Beyaz Show ekibine dahil olmam Instagramdaki videolarım sayesinde oldu. Beyaz Show yazar arayışındayken, Beyazıt Bey benim videolardan birini görüp sevmiş, ulaştılar. “Şu şu ünlüler şova konuk olsa neler yazardın?” dediler. Dosya hazırlayıp gönderdim, seçildim ve ekibe dahil oldum.

 

 

Yok, aslında kendi Youtube kanalım vardı. Bir Youtube ajansı “İçeriklerini daha profesyonel bir konseptle çekelim” gibi bir teklif getirdi. Kanal ismini ben buldum. Çünkü sarkastik hayat tavsiyeleri veren skeçler yazmıştım. Hani çok da ciddiye almayın, kılavuzum karga gibi düşündüm. Fakat kılavuzu karganın o malum devamı gerçek oldu, kanal tutmadı (gülüyor.)

 

İçindeki eleştiren sesin hiç durmadan konuşması bence. Öyle bir iç ses var ya; “Yok onu yapma yanlış anlaşılır, ay şuna bak ya ne giymiş, öf bu da bana mı yürüyor ne” diye içeride cır cır konuşan... Biraz fesat bir ses ama detayları kaçırmıyor, işe yarıyor.

 

Gupse Özay benim videoları Instagram’da görüp çok destek verdi. Gülse Birsel’e de izletmiş. Zaten hep hayalini kuruyordum Gülse Birsel’le çalışmanın. Bir gün mesaj attı “Yeni sitcom için görüşmek istiyorum” diye. Havalara uçtum tabii. Sonra deneme çekimleri derken hop hayaller gerçek oldu.

 

Valla Gülse Birsel öyle bir döktürüyor ki üstüne ben bir şey yazamam. Sadece arada ufak tefek doğaçlamalar yapıyorum. Ama çok minik. Hatta ezber yaparken bazen aklıma tam cümle gelmiyor. Başka türlü söylüyorum sonra dönüp metne bakıyorum, Gülse’nin yazdığı hali hep daha komik.

 

Yararlandığım spesifik biri yok açıkçası. Geçmişten bugüne görüp ettiklerimden İlayda’ya yarayanları beynim bulup bulup çıkarıyor ona kafa yorarken.

 

Web dizisi ya da film yazmak ve oynamak istiyorum. Acelem yok, içime sinmesi önemli benim için.

 

 

Tolga Karaçelik’in Kelebekler filmi.

 

Woody Allen’ın tüm filmleri.

 

 

Şu an pek yok. Fakat ilk aklıma gelenler Modern Family, Girls, Louie, Shameless...

 

Çok zor soru (gülüyor.)

 

Stefan Zweig’ın Satranç’ı.

 

Dostoyevski - Ecinniler. Bir cesaret başladım ama...

 

Çocukluğumun dile dolanan pop şarkılarına sardım bu sıra fena halde.

 

Pürtelaş Tiyatro’nun Martı’sı ve Oyun Atölyesi’nin Hansel ve Gretel'in Öteki Hikayesi adlı oyunu.

 

İspanya’ya hiç gitmedim. Bu yaz umarım (gülüyor.)

 

Londra’yı çok seviyorum.

 

Ay lütfen kaybettiğim şeyleri bulabileceğim çipler falan üreteyim.

 

Jet Sosyete’ye yazardım; süpersin bebeğim.

 

Pas. Çok hayransam zaten elim ayağıma dolaşır, dilim tutulur.

 

Simyacı’dan çok sevdiğim bir alıntı olsun o zaman, şimdiye kadarki yolculuğumun da özeti: “Bir düşü gerçekleştirme ihtimali yaşamı ilginçleştiriyor.”