Emre Karayel, şanslı azınlıktan. Zira sivri dilli sosyal medya mecralarında bile hakkında olumsuz bir yorum görmek imkânsız. Herkes tek bir dil altında birleşmiş: “Sempatik, karizmatik, yetenekli.” Tiyatro sahnesinde özellikle de Testosteron ve Jeanne D’Arc’ın Öteki Ölümü ile devleştiğine tanık olanlar da var; mazide kalsa da tozlanmayacak dizilerden Bir İstanbul Masalı ile tanışıp 1 Kadın 1 Erkek dizisiyle platonik aşkın tanımını dolduranlar da. Hem samimi, sıcak olup hem de sessiz sakin, kendi işine bakan ve oyuncuların çoğunluğunun birinci kural olarak gördüğü anda kalan isimlerden bana göre Emre Karayel. Hem hakkında bilmediğiniz çok şey olduğunu fark ediyorsunuz, hem de “Bilmeyeyim, böyle kalsın. O sahneden veya ekrandan enerjisini yansıtsın yeterli.” diyorsunuz.

 

En son Arkadaşlar İyidir dizisinde rol alan Karayel, şu sıralar abartısız enerji bombardımanına dönüştüğü bir işle ekranlarda! Fox TV’de ekranlara gelen, Endemol Shine Türkiye’nin yapımcılığını üstlendiği Sıradaki Gelsin adlı “yarışma” programının dümeninde arzı endam ediyor. Yarışma kelimesini tırnak içine aldım, çünkü bu programı salt bu sıfatla betimlemek özellikle de ona haksızlık olur. Arada parodilerle ve esprileriyle yarışmacıları rahatlatan Karayel, karşısında hiç tanımadığı bir kişi oturmasına rağmen, izleyicilerle birlikte bir anda kollektif bir ruh içine giriyor ve onun kazanması için elinden geleni yapıyor. Program boyunca bir koltukta oturuyor olmasına aldanmayın. Neredeyse tiyatro sahnesinde sarf ettiği kadar efor harcıyor. Ve yarışma programlarına, apayrı bir soluk getiriyor. Yakın zamanda Birol Güven’le hem tiyatro sahnesinde hem de beyazcamda ortaklıkları olacağının sinyallerini veren Karayel, oyunculuk konusunda kendini çok özletmeyecek gibi duruyor.  

Her şeyden önce sadece Türkiye’de değil, dünyada kendini format konusunda kanıtlamış bir yapım şirketi olan Endemol Shine Türkiye ile çalışmak benim için önemliydi. Yarışma programının demosunu izlediğimde hareketli, dinamik ve izleyiciyi sıkmayan bir “quiz show” olduğunu gördüm. Benim dinamiğime de uyduğuna inandığım için bu eğlenceli bilgi yarışmasını sunmayı kabul ettim.

 

Aslında yarışma programlarında izleyicileri memnun etmek zor değil. Eğer ekibiniz iyi çalışıyorsa hatta bu hiç zor değil. Yarışmacılar kendi içlerinden geldiği için yarışma sonunda Endemol Shine Türkiye’ye ve bana teşekkür ediyorlar. Çünkü siz de gözlemlemişsinizdir iyi bir organizasyon hâkim perde arkasında. Yapım şirketimiz, yarışmacıların her türlü konforunu düşündüğü için zorlanmıyoruz. Yarışmacı mutlu olunca bu, ekran karşısındakine de geçiyor bence. Sunucunun güler yüzlü olması ve yarışmacının tarafında olduğunu hissettirmesi de önemli. Tıpkı izleyici gibi, kazananla sevinmeli, kaybedenle üzülmeli sunucu.

 

Evet, beni bu yarışmaya çeken en büyük dinamikler de yarışmanın içinde talk şovun ve parodi unsurlarının yer alıyor oluşuydu. İzleyiciyi salt bilgi yarışması formatıyla boğmuyoruz. Sorularda hem ben hem de yarışmacı çok eğleniyoruz. Sıradaki Gelsin’i çok severek sunuyorum.

 

Öncelikle saç, makyaj ve kostüm gibi genel hazırlık süreci oluyor. Bunlar bittikten sonra da yarışmanın final bölümündeki soruları hem süratli hem de anlaşılır okuyabilmek için ağız ve yüz egzersizleri yapıyorum. Oyuncu olduğum için bunlar zaten gündelik yaşamımda da yapmam gereken hareketler.

 

Çok genel bilgiler alıyorum çünkü bazen yarışmacılar, yarışma heyecanına kapılabiliyorlar. Ben de bu bilgilerden, onları rahatlatmak için yararlanıyorum. Ancak öğrendiklerim, doğaçlamayı engelleyecek kadar büyük ölçüde değil. Çok basit, sıradan ve kısa bilgiler. Zaten yarışmanın en büyük keyfi de doğaçlama olmasında.

 

 

Çünkü kendisi çok uzun, çalışabileceği tüm oyuncular da kendisine göre kısa tabii (gülüyor.) Fakat ben normalin biraz üzerindeyim herhalde. En azından Gökhan Abi’nin boyuna biraz daha yakınım diyelim.

 

Birçok şey öğrendim. Gözümüzden kaçan veya hiç duymadığımız şeyler olabiliyor. Mesela çok basittir ama şöyle bir soru vardı: “Kuşlar neden V şeklinde uçarlar? Enerji tasarrufu için mi? Yön bulmak için mi?”. Ben yön bulma amacıyla öyle uçtuklarını düşünmüştüm. Ancak doğrusu enerji tasarrufu içinmiş. Birbirlerinin kanatlarından aldıkları rüzgâr sayesinde arkadaki kuşlar daha rahat uçarmış. İlginç bir bilgiydi. Bunu öğrendim mesela.

 

Birol Güven’in yazdığı Ölüm Koçu adlı oyun üzerinde çalışıyoruz. Bir aksilik olmazsa Sadri Alışık Tiyatrosu ile birlikte sahneye koyacağız. Yine Birol Güven’in kaleme aldığı dizi projeleri var. Onların üzerinde de konuşuyoruz. Ben geç tanıştım ama çok sevdim Birol Güven’i. Onunla iyi işler yapacağımıza inanıyorum.

 

Karizmatik ve kapalı kutu, yaptığım mesleğin; sıcak ve “bizim evin oğlu” da hayatın bana kattığı özellikler bence. Her ikisini de seviyorum. Sıcakkanlıyım, Adanalıyım ve aileme de düşkünüm. Aile olmayı ve o ailenin bir ferdi olmayı seviyorum. Karizmatik ve kapalı kutu kısmını da sizlerin yorumuna bırakıyorum. Beni böyle görüyorsanız da çok teşekkür ederim.

 

Röportajlarda beni en çok böyle sorular zorluyor (gülüyor.) İnanın böyle bir özelliğim var mı, bilmiyorum. Çevremdekiler bana bu tarz eleştiriler yapmıyor. Fakat bir şeyi kafama taktığım zaman onu yaparım. Bunu seven de olur, sevmeyen de. Ancak bunu söyleyebilirim.

 

Herkes için geçerli değil ama “Onlar sanatçı, her şeyi yaparlar” şeklindeki rahatlık yaftasının popüler insanlara yüklenmesi benim hazzettiğim bir şey değil. Bu durum, karşınızdaki insana da rahatlık veriyor. Onlar da sizinle her türlü diyalogu kurup her türlü şakayı istediği zaman yapabilme gücünü buluyor kendilerinde. Ben ünlü olmadan önce de aynı kişiydim. Şimdi ünlüyüm ve yine aynı kişiyim. Hepimizin değişik halleri, farklı durumları var. Bence herkes birbirine saygı göstermeli ve birbirini sevmeli.

 

Dizilerin hepsini bölüm bölüm izleyemesem de mesleğim gereği neler yapıldığını elbette takip ediyorum. Türkiye’nin son bir yılda değil, dört beş yılında ekranlarda olan özellikle gündüz kuşağı programlarını yetersiz buluyorum. Fakat dizilerimiz dünyaya açılıyor. O konuda başarılarımız artıyor. Şu süre meselesini de halledebilsek çok şahane olacak. Bu alanda iyileştirmeler var. Daha da iyi olacağını ümit ediyorum. Bir de PT1 ve PT2’nin dışına çıkabilirsek, televizyonlar 24 saat kazanç elde edebilirse her şeyin çok daha güzel olacağını düşünüyorum.

 

Star Wars serisi.

 

Yiğit Sertdemir’in yönettiği ve Pangar’ın sahneye koyduğu Soytarım Lear, beni çok etkiledi.

 

Kalben’den Haydi Söyle’yi çok sık dinliyorum. En sevdiğim şarkıcı ise Sıla.

 

Elif Şafak’ın tüm romanları başucumda, hepsini çok seviyorum.

 

Etli yaprak sarması.

 

İnternette seyrettiğim bir videoya gözümden yaş gelene kadar kahkaha attım.

 

Terör olayları karşısında çok ağlıyorum tabii. Reina saldırısının ertesi sabahı ki umutla beklediğimiz yeni yılın ilk günüydü, fotoğrafları gördüm ve hüngür hüngür ağladım.

 

Gidebileceğim en eski tarihe gitmek isterdim. Şu bilgimle bile ortamın kralı olurdum (gülüyor.)

 

Korkak bir adam değilim ama her şeyi yapabilecek cesarette bir adam da değilim. Hani

gözü kara adamlar vardır ya, hiçbir şeyden korkmazlar. İşte, “Böyle bir adam olamadım”

cümlesini herhalde buna derim.

 

“Ne fark eder ki kör bir insan için elmas da bir cam da, sana bakan kör ise sakın kendini

camdan sanma.” (Hz. Mevlana)