Bu sahne tıpkı tüm, bakın tüm diyorum, Esme-Devran sahnelerinde olduğu gibi harika bir enerjiye, insanı mutlu eden ve aşka ve de sevgiye dair umudu ayakta tutan bir sahneydi. 

Ama bunun öncesinde geçen gün telefonda değerli bir senarist ile sohbet ederken ki o da diziye hakim, izliyor. Ona şöyle bir soru sordum? EsDev'in gidişatı ne olacak, diye? O da şöyle cevap verdi, aynı şeyleri düşünüyoruz aslında:

"Esme ile Devran olacaksa çok güçlü bir hikayeye hemen girilmeli, ayrılıklar, acı çekmeler, birbirinden uzaklaşmalar ve sonunda kavuşma tabii... Bir de Esme sahaya girmeyi bekleyen oyuncu gibi, bir türlü oyuna dahil edilemiyor. Oyuna dahil edilmeli..." dedi. 

Şimdi benim yorumlarım:

Evet, Esme'yi biz ilk başta Devran'a yardım etmesi, akıl vermesi, onun için evrak hazırlaması ile ön planda görmüştük, yani oyunun  içinde gibiydi ama sonra sahneleri azalan, Devran'ın arada bir yanına gittiği, sevgililiklerine dair bir eylem göremediğimiz bir şeye dönüştü. Örneğin niye ilk bölümdeki elinde gül olduğu gece gittikleri yere gitmiyorlar mesela?

Neden biz onların yemek yerken, eğlenirken, hüzünlenirken doya doya göremiyoruz? Sürekli sahnelerinde dayılar arıyor, birileri geliyor? Neden bu yola başvuruldu merak ediyorum?

Senaryoda sahne sağımı diye bir şey vardır ve duyguyu tam anlamıyla vermek için bu sağım yapılmalıdır. Ama az sahnelerine rağmen bu inanılmaz bir etki koyuyorlar ortaya, o da apayrı bir konu...

İlk başta flashback ile gördüğümüz Esme ve Devran'ı neden bir daha göremedik? 20 senelik bir boşluk var arada, bunlar dolsa ve biz de bu sevginin tüm aşamalarını görsek sizce de güzel olmaz mı?

Mesela küçük bir sahne hayal edelim:

Esme okuldan çıkıyor, Devran gelmiş okulun önüne park etmiş bekliyor arabanın içinde. Bir de gül almış. Esme elinde kitaplar ile çıkıyor derken arkasından bir erkek sesleniyor, Esme durup onunla konuşmaya başlıyor. Devran "Ne oluyor lan!" havalarına giriyor hemen. Gidiyor koşarak, eğlenceli ve kıskançlık dolu diyaloglar başlıyor. Esme de Devran'ı ders vermek için işi uzatıyor ve Devran'ı tanımamazlıktan geliyor... 

Ders dediğim de nasıl Devran, İmre ile muhatap oluyor sürekli, bu durum ile Esme'nin nasıl gururu inciniyor, Esme de Devran'ın biraz burnu sürtsün istiyor...

Bu basit ve küçük bir sahne, ama ne kadar güzel değil mi, hemen canlanıyor kafamızda? Böyle sahneler zaten izliyoruz. İlk başta dediğim gibi uzunca sürecek bir hikâye içine alınmalı EsDev.

Son olarak Twitter'da şöyle bir şey yazmıştım, buraya da ekleyeyim:

Farkında mısınız, EsDev'in ilk başta kemik kitlesi vardı ama günden güne çoğaldı. Bu çoğalan kişilerin hepsi sırıtıyor onları izlerken, hepsi hayal ediyor böyle bir ilişkiyi, mutlu oluyor, huzur buluyor. Kaç tane tweet gördüm bununla alakalı. Hiç beklemediğin kişiler tweet atıyor EsDev hakkında. Bu muazzam bir başarı ve bu başarı, az yazılmış olsa da güzel sahnelere ve muhteşem bir ruh üfleyen Ahsen Eroğlu ile Aras Bulut İynemli'ye yazar. Öyle keyifle oynuyorlar ki inanın seyirciye geçiyor o. Sezonun en sürpriz çifti oldu.