Hayat, sırrını çözdüğünü düşünenlerden alır en büyük intikamını. Bitti zannedenlerden, her şey olup bitti; dünya bu kadardı gördüm geçti diyenlerden. Bitti deyince bitmez çünkü hayat. Sen ne dersen de ne sanırsan san, senin sandığın kadar değil buralar.

 

Bir tarafta tamamlandığını, elde ettiği aşkıyla kendini gerçekleştirdiğini düşünen bir adam var. Gördük ki daha önce de öyle sanmış. Daha önce de güzel bir kadına aşık olmuş, aradaki engelleri atıp kenara koymuş. Şimdi aynı yere geri dönüyor. Belki de o görkemli Can Manay, bir hamster gibi aynı çemberin içinde dönüp duruyor. Sürekli aynı heveslerin peşinde, üstelik her seferinde “bu başka” sanıyor.

Duru’nun önünde uzun bir yol var. Yürümek istiyor. Şöhret ve güçle döşeyeceği yoldan çıkacağı gök kuşakların üstünde dans etmek istiyor. Büyük hayalleri, düşleri var. Oysa karşısında ona her şeyini verecek, onun için her şeyi yapacak ama hiçbir yere gitmesine izin vermeyecek saplantılı bir adam var. Neler yapabileceği geçmişiyle müsemma.

Sürekli aynı yerde dönüp duran bir adamla, yeni bir yolda yürümek isteyen genç bir kadın var karşımızda. Duru için, Can yeni bir yol. Keşfettiği arzular, kontrolsüz ihtiraslar. Oradan da geçmek istiyor. Peki geçemeyeceğini fark edince?

 

“Senden sonra ben yokum Duru. Öğreneceğimi öğrendim.”

 

Tutkularının peşinden bu denli büyük hırslarla koştuğunda sonunda yanan sen olursun. Can Manay’ın geçmişinde kalanlar, geçmişinde kalmak isteyenler bunu yaşamışlar. Ama Duru, kendisini deli gibi seven bir adamın karşısında, bunun da rahatlığıyla fink atıyor. Halbuki o kör sınırlarda biraz daha dolanıp bilinmez çizgilerin diğer tarafına geçerse neyle karşılaşacağını görmüyor. Sanıyor ki karşısında ona körkütük aşık bir adam var, sanıyor ki ne istiyorsa yaptırabilir ona. Fakat o Can Manay, buralara sıfırdan gelmiş; kim bilir kimleri sıfıra hapsetmiş, yok etmiş. Fakat o Can Manay, aciziyetini gaddarlıkla örtebilir.

 

Can neden Deniz’i Duru’nun yanına itekliyor? Güvenini ispat etmesi için mi, Duru’nun müzikali bırakması için mi? Müzikali bırakmasını istese başrolü alt etmeye mesai harcamayacağına göre başka bir şey görmek istiyor. Güvenmek istiyor! Duru’yla Deniz arasında bir şey olmayacağından emin değil. Ve bundan hastalık derecesinde seri şekilde emin olmak istiyor. İstiyor ki yan yana olsunlar, ihtimaller gerçekleşsin ama düşündükleri başına gelmesin. Çünkü korkuyor.

 

Can Manay, Duru’yla Deniz arasında bir şey olup olmayacağını kendi elleriyle görmek istiyor. Demek ki zamanında o eski sevgilinin kocası döndüğünde bir şeyler olmuş. Şimdi istiyor ki aynı şeyler olmasın. Olacaksa da…

 

“Duru bana geldi. Beni buraya senin getirdiğini söyledi ve gitmemi istedi… Aslında korkmakta haklısın. Kork.”

 

“Benim kim olduğumu unutma! Ben senin için her şeyi göze alan adamım.”

 

Duru, Deniz’den hayattan beklentileri farklı olduğu, Deniz asla onun istediği gibi bir şöhreti kabullenemeyeceği için; hayalleri farklı olduğu için ayrıldı. Şimdi karşısında onu özgürleştirmek isteyen ama özgür bırakmayacak kadar seven bir manyak var. O gün geldiğinde; gelecek hayallerinin farklı olduğu ayyuka çıkınca, Deniz’i bıraktığı kadar kolay bırakabilir mi Can’ı? İzin verir mi Can, yakıp yıkmadan?