Bölüm sonu tüyleri ürpermeyen bizden değildir cümlesiyle başlamak istiyorum. İlk bölümün yansımasıyla ne kadar güzel bir sahneydi o öyle? Resmen yaza geri döndüm.  19 Haziran 2015 ekran başına bile isteye değil, kendiliğinden kilitlendiğim Cuma akşamı sonrasında hem isteyerek hem de kendiliğinden her Cuma kilitlenmeme sebep oldu. Beyaz tenli, kızıl saçlı prenses ile esmer, kendinden emin, gururlu kralın hikâyesini izledim 67 bölüm.  Buna 3 ay ayrılık da eklendi. Kısacası hepimiz uzun mesai harcadık. Mesai bile değil mesai dediğin sıkıcı olur. Biz aşkla bağlandık. Çünkü öyle güzel bir aşk izlettiler ki bize o kadar masalsı bir o kadar gerçek. Biliyorum tadı damağımızda kalacak. Son 2 bölüm var artık finale. Kalbim buruk. Bölümü izlerken tam coşuyorum. Şu da şöyle olur. Şu ne olur? Sonra aklıma geliyor görememe ihtimalimiz. İçim acıyor. Neyse ben bu coşkulu bölümü veda konuşmasına çevirmeyeceğim. Onun için apayrı bir yazı yazmak gerekir diye düşünüyorum. Gelin de size bu bölümdeki olaylardan bahsedeyim.

Neriman ve Defne evlilik teklifi diye yırtındılar. Her ne kadar Defne çok başarılı taktik program yapamasa da her zamanki gibi doğal halinden anlaşılıyordu isteği. Siz Ömer’i kendi haline bıraksanız adam zaten en güzel teklifi edecek. Neriman’ın taktik oyunlarını, Defne’ye kol kanat germesini sevmedim mi? Sevdim. Necmi de diziden ayrıldığı için sürekli golf oynadığından Neriman iyice bizimkilere sardı. Aslında ben de Nihan gibi düşünüyordum tam. Adamcağız geçen sezon 50 kere evlenme teklifi etti. Sahi Ömer’in annesinin yüzüğü nerede? Kimde kaldı? Defne’de mi? Defne’de ise nereye sakladı? Ömer’de ise onu niye geri vermedi? Sonuçta Defne’nin sayılır. Yeni yüzük de güzeldi de ben annesinin yüzüğünü istiyorum. Maneviyatı saklı. 50 kere derken ciddiyim. Defne’de kaldığı ilk gün erken uyanma sözleriyle, birbirimize alışacağız imaları, bir ömür beraberlik imaları ile 50 etti bence. Defne sen bile teklif etsen olurdu ama Ömer tabii ki en güzel şekilde evlilik teklifini yaptı. Defne, biz de mutluluktan ağlıyoruz.

Artık ben de hedefi büyüttüm. Seni İplikçi yapacağımız kesinleştiğine göre küçük İplikçi görmek istiyorum. Görür müyüz? Bilinmez. Zaman su gibi akarsa anca öyle ya da zaman atlarsak görürüz. Göremezsek de ben tüm kalbim ve beynimle hayal ederim merak etmeyin. Aynı şirket ritüeli haline getireceğiniz yılbaşında çocuklara hediye dağıtmanızı hatırlayacağım gibi.

Yılbaşı herkese yeni yılda sağlık, mutluluk, aşk, para, huzur getirsin. Çok uzun konuşmayacağım zira Ömer sevmez. Kendisi yılbaşı şapkası da sevmez. Koray’ın tüm planlarına rağmen takmaz o şapkayı. Demeden geçemeyeceğim. Şükrü- Sinan- Koray üçlemesini çok seviyorum. Ömer, şapka bir de kırmızı diye tepkilerinden iddialarına çok komikler. Koray’ın yapmadığını bir Defne bir de çocuklar yaptırabilirdi Ömer’e. Her iki hali de görülmeye değerdi. Defne’ye şapka takmasını isterkenki bakışı yok mu? Ben aşka geldim.

Koray’ın iş yerini çocuk bahçesine çevirip batırmasını, Zübeyir’e geyik kıyafeti giydirmesini ve Sinan’ın geyik muhabbeti esprisini çok sevdim. Defne- Nero sarılması ve Defne dansım da favorilerim arasında, şuraya not düşeyim.