Her şey Dean'in, Sam'in kapısını çalmasıyla başladı, bize göre. Aslında hikaye çok daha geriye gidiyordu. Sarı gözlü Şeytan'ın Sam'in bebekliğinde annesini (Mary) öldürdüğü geceye kadar (ilerleyen sezonlarda daha da geriye gittiğine şahit olacağız hepimiz). Bu şeytanı avlamak için babaları (John) ve küçük Dean sürekli şeytana ait bir ipucu peşinde dolandılar veya bir yaratığı/hayaleti avladılar. Böylece normal hayata sahip olma şansları gün geçtikçe tükendi.

Küçük Sam ise evde yapayalnızdı (aslında düşündüğümüz kadar da yalnız değildi ama 11. sezona kadar böyle bilinsin bakalım). Bu durum onu, Dean ve babasından uzaklaşmaya itti. Hukuk okulunu kazanmış zeki çocuk, kimisine göre 'geek', uzun zaman sonra kapısına gelen kardeşine başta pek de yanaşmıyor ancak babasının kaybolduğunu duyunca her evlat gibi yelkenleri suya indiriyor, başlıyorlar onu aramaya.

Yaratıklarla karşılaşması yetmezmiş gibi eve döndüğünde bir de kız arkadaşını -tıpkı annesinde olduğu gibi- tavana yapışmış alevler içinde görüyor. Artık göz ardı edemeyeceği gerçeklerle karşı karşıya kalmıştır ve bu işten kaçış yoktur. Bu iş derken kastettiğim şey ise sık sık duyacağınız 'saving people, hunting things, the family business' ile kısaca ve başarılı bir şekilde özetlenmiş.

 

Şimdi siz bu intikam olayı hikâyenin tamamını oluşturuyor diye düşünebilirsiniz. Ama bu çok büyük bir yanılgı olur. Bu olay yanılmıyorsam iki sezonu oluşturuyor. Bunu yapan şeytanı bulduklarında daha büyük bir olayın içine dalıyorlar. Ne yani şeytan gerçek mi? Yoksa şeytanlardan mı bahsediyoruz? Peki... Ortada şeytan varsa o zaman melek de olması gerekmez mi?

Şeytanların içindeki hiyerarşiye kadar her şeyi öğreniyoruz zaman içinde ve şeytan olmasına rağmen Tanrı'nın en sevdikleri arasında yer alabilecek türden kişilerle -Crowley- tanışıyoruz.

Bu arada Dean ve Sam sadece yaratık/ hayalet/ şeytan avlamıyor, kimi hikâyelerde insanların yaratıklar kadar hatta daha da kötü olabileceğini gözler önüne seriyor. Buna hepimiz ne yazık ki hemen her gün ülkemizde şahit oluyoruz.