“… İnsanın
zamana karşı biricik şansıdır aşk
Onca
kapı onca duvar içinde bulur aynasını.
Sen
bende neleri öpüyorsun biliyor musun
Herkesin
simsiyah kesildiği bir akşam
Yıldızlarla
yedirenk gökyüzünü öpüyorsun.
Sen
bende, gözlerinin anne ışığıyla
Bir solgunluktan
doğan kocaman bir çocuğu öpüyorsun…”*
Tüm bunlar olurken, Baba Candır
ve özellikle Haluk Ece hikayesi takipçilerinin anlayamadığı bir şekilde önce
Haluk’un yalan sevmez, eğlenceli ama aynı zamanda sağlam karakteri ile oynadı
senarist… Sonrasında Haluk’u Haluk yapan, onun çocuk kalan yanının
kırılganlığının bir parçası olan annesinin gidiş öyküsünü değiştirdi…
Baba Candır’daki karakterler,
hayatın tam da içinde, hemen her gün her yerde karşımıza çıkabilecek halleri…
İlişkiler içinde büyüyen, gelişen yanları… Küçük sürprizleri, seyircinin gözüne
sokulmayan ince esprileriyle güzeldi…
Hikayenin başlangıcındaki gibi
güzelliklerle tekrar buluşmak dileğiyle…
* Kocaman Bir Çocuğu Öpüyorsun,
Şükrü Erbaş