Iııyy pis Fikret. Kalp işaretli ev dekorlarını da al git şekerim. O bakışların, röportajdaki cevapların nedir öyle? Acaba gitsen daha mı kolay unutursun? Bak Ece de üzgün.

Sude olayını bırakırsak, bu bölüm arkandayız Neriman. "Neriman’ın askerleri dönüyor" dedi, döndü. Fikret tehlikesini görüp, kılıçlarını bileyen Neriman, cansın. Ufaktan, Defne’yi sevdiğini de belli etmeye başladı. Safoz falan diyor ama saflığını seviyor yine de. Defne'yi sevip koruyan, uyaran Nero, candır. Fikret’i diziden yollayan iyilik meleği sen olacaksın sanırım.

Didişen Defne Ömer nasıl tatlılar ise, barışmış halleri daha da tatlı. İş gezisine gitmek istemeyen, sonra fikir değiştiren Defne’ye yüklenen iş arkadaşlarını anlamlandıramadım. İki magazin haberine bakıp Defne’yi soru yağmuruna tutma sebepleri, Defne’nin anlayışlı, tatlı duruşu mu? Atarlı Defne’yi de biliyoruz, dikkat edin.

İş gezisine gelirsek; girişteki teyze ne tatlı sözler söyledi. Maşallah maşallah, ne de güzelsiniz siz öyle. Nazar değmesin, birbirinizin kıymetini bilin. Bizim sözcümüz oldu teyze.

Sinan sen ne müthiş dostsun. Balayı odası ayarlayıp, Defne’yi İplikçi yaparmışsın. Otel odası resmen metaforlarla doluydu. Bu ortamı bozan Feryal ve soruları olunca, Ömer tepki vermedi diye kızsam da, sonra gönlümüzü aldı. Başlarda Defne’nin kıskançlığını gereksiz bulsa da, Defne’nin duygularını kuruntu olarak görüp bizi kızdırsa da, Ömer kendini affettirir. Kendini lavaboya kilitleyen küçük kız çocuğu Defne, iş yemeğine tüm havasıyla girdi. Şirkete ve Ömer’e sahip çıkan, Fikret’in gelip geçici olduğunu söyleyen, asıl dehanın Ömer olduğunu söyleyen Defne ile gurur duyarız, aynı Ömer gibi. Kıskançlığını nasıl da kenara koyup, işine sahip çıktı değil mi? Aynı şekilde Ömer’imiz de cevabını verdi. "Nişanlandığım doğrudur. Dünyanın en şahane kadınıyla, ve işte aşk, vuruldum, şanslı olan benim, Defne Topal, hayatımın aşkı."

Yemek dönüşü Defne’nin havalı yürüyüşüne, özgüvenine bakın derim. Bir de son sahnede, günlerce beklediğim yüzük sahnesinde Defne’nin yüzündeki mutluluğa, gözlerindeki mutluluktan oluşan yaşlara bakın derim. Ömer kıymetli yüzüğümüzü çıkarıp, Defne’nin narin ellerine kondurdu. Hiç ayrılmamak, elini bırakmamak sözü verircesine, aynı arabadaki gibi söz verdi.  Bu yüzük çıkmasın istedi. Aşkını tekrar tekrar kucakladı. "Gel açılsın artık perde, senle ben başrolde, hiç bitmesin bu oyun, hep benle kal gitme"(*) dercesine kucakladı. Defne’nin gülüşü ise aşkını haykırıyordu. "Bana ömrünce sürecek bir sevdayı mahmur bir gülüşünle vermiştin"(**) dizelerini hatırladım.

Ömer Defne aşkı, kelimelere sığmayan duygulardan. O yüzden, anlamak için bol bol izlemek gerekiyor.

- Güzel dost, güzel insan bu bölüm az gözüktü. Yakın zaman da İso’nun da mutlu olacağı, aşkı bulacağı sinyallerini aldık, bekliyoruz.

- Anneannemiz Büyük İplikçi ile nikâh hayallerine başladı. Bu düğün bizimkilerden önce olursa şaşmam.

- Deniz ve Fikret’in sahnelerinin azlığından mıdır, yoksa aşkın en güzel hallerini izlediğimiz için midir nedir, bu bölüm çokça zevk aldım. Teşekkürler.