İlk kez üçüncü bölümde dans etti Ömer ile Defne. Lacivert kabarık elbisesi, topuz yaptığı saçlarıyla girdi Defne kapıdan. Ömer o an hayran kaldı Defne’ye. Aslında ilk bölümden o zamana kadar bu hayranlık vardı fakat o an gözle görülebilir durumdaydı. İlk dans sadece dans değildi, Ömer’in aşkını kendi kendine kabul edişiydi. Sadri Usta ‘rüzgar geliyor’ mesajına Ömer farkında olduğunu belirtip aşkını kendine itiraf etmişti.

İkinci dansımız yirminci bölümde nişanlı taklidi yapan Ömer ve Defne'mizden gelmişti. Defne’nin o güzel yeşil elbisesi Ömer’in siyah takımlarıyla büyülü dans ettikleri gece. O gece ne olmuştu? Tabii ki tüm Kiralıkçılar hatırlamakta, evlenme teklifi gelmişti hem de en güzelinden. "Nefesimi kesecek kadar güzel, huysuzluğu ile aklımı başımdan alan, sevinmeyi şahane bilen bu kadını yanımda istiyorum" dedi. Daha ne desin bu adam?

Her dans bir anlam taşıyor. Bu bölümdeki dansımızda ne vardı? Eski danslarından çok daha farklıydı, Defne de Ömer’de. Kaçak, yarım cevaplar veren bir Defne yoktu. Sevgisine sahip çıkan aşkını haykıran bir Defne vardı. Sevdiğini sorgulamadan güvenmek isteyen artık Defnesiz olmaz diyen bir de Ömer vardı. Onlar artık bizdi. Dansları bir tutunma çabasıydı, sıkı sıkıya bir sarılıştı.

Ustası ne güzel dedi Ömer'e, "Mutlulukları çarpıp, üzüntüleri bölmesi için hayat arkadaşı gerek. Kalp bir tane, diğer eşini bulup bütün olsun diye." Evet, Ömer İplikçi kalbiyle hareket etti bu sefer. Buna sebebiyet veren o kalbin yolunu açan ise Defne'ydi. "Dertli bir adamın tereddüt ve dumanla dolu bir gönül evi vardır, derdini dinlersen o evde pencere açmış olursun’’demiş Mevlana. Bizim hikayemizde o pencereleri açan, Ömer’in derdini kendine dert edinen, Ömer’i dinleyen anlayan hatta dinlemeden anlayan Defne'dir. Öyle güzel açar ki o pencereleri, geçmişine bile ayna tutar. Acılarını paylaşır.