Küçük prensin fısıltısıyız biz, Asteroid B-612'nin naif daimi yalnızları. Arada Satürn kucakladı yalnızlığımızı ama yetemedi. Bir yolculuğa çıktık evrende AlSelimiz için, Gül'ümüz için. Onu korumak için, kimi zaman paşa gönüllü, kimi zaman matematik işlemiyle kendini kandırmış insanlarla başa çıktık.

"Kelebeklerle tanışmak istiyorsan bir iki tırtıla katlanmalısın!" 

Çok bekledik. Tırtıllar kelebek oldu da kanatlanıp uçmamıza izin vermeden kanatlarımızı kopardılar. Oysa bir gün istemiştik. Kelebek ömrü kadar bile mutlu olmamıza izin vermediler. Tekrardan paşa gönüllere selam.

"Birinin sizi evcilleştirmesine izin verirseniz gözyaşlarını da hesaba katmalısınız. "

Alsel bizi evcilleştirdi. Hepimizin ruhunu dinlendirdiği bir liman oldu. Ama ayrılığı hiç hesaba katmamışız. Gözyaşları bizim daimi adresimizdir normalde ama bu kez farklı. Yolumuzu kaybettik, hazırlayamadık. Zararı yok.. Niye hep biz ölüyoruz anlayamadım zaten.

 

Veda etmeye hazır değiliz çünkü Alsel'e verilmeyen değerin kırgınlığı var yüreğimizde. Yaşanacak o kadar şey varken kendi bencilliğini aşamayan ellerde harcanışın kederi. Ama biz pişman olmadık. Alsel'i sevmiş olmak çok özel. Sevememişlere selam..

 

"Bazen gitmek gerekir" demişti Selin Yılmaz. Bu bir terk ediş değil, hayatımızdan gitseler bile içimizden bir çırpıda sökemeyiz. Hem çok fazla hem çok güzel sevenlerdeniz biz. Alsel için çok mücadele verdik. Şimdi ise veda etme vakti. Küçük  Prensi gülüne uğurlama vakti. Biz fısıltısıyız demiştim ya, bizim için de dünyaya dönme vakti. Büyüsüz sıradan hayatlarımıza, o limandan ayrılıp herkesin yoluna dağılma vakti.

Buna sebep olan "paşa gönülleri" Allah affetsin. Çünkü biz asla affetmeyeceğiz.

 

AlSel’e nefes olan Hande Erçel ve Tolga Sarıtaş'a en büyük teşekkürler. Bundan sonraki işlerinde neler olacak bilmiyorum ama yolları açık olsun. Ali Mertoğlu ve Selin Yılmaz benim için hep özel kalacak ve asla unutmayacağım. Alsel benim uzayım, benim Gül'üm, benim iyi olan her şeyim. Tüm şiirlerde aradığım, şarkılarda ruhunu bulduğum, her özlü sözde varolanım.

 

‘‘Bütün üzüntüler zamanla geçer. Bir gün üzüntüm geçince beni tanımış olduğuna sevineceksin. Hep dostum olarak kalacak, benimle birlikte gülmek isteyeceksin. Koşup pencereyi açacak, gökyüzünde sana benzeyen dostlarını göreceksin. Onların şaşırmasına 'Evet ne olmuş, yıldızlara bakarken gülerim ben' diyeceksin. Seni deli sanacaklar..’’

Bir gün üzüntümüz geçtiğinde Alsel'i tanımış olduğumuza sevineceğiz.
Baktığınız her güzel şeyde Alseli hatırlamanız dileğiyle...