Maviyi düşünelim June. Mavi ay, mavi Pazartesi, mavi araba… Her şeyimize el konulmuşken, elimizde yalnız düşüncelerimiz kalmışken, özgürlüğün rengi maviyi düşünelim.
Diktatörlükler en çok düşünceden korkarlar. Bu sebeple akademide çalışanlar kolonilere gönderilmiş. Yani işe yaramazların, gözden çıkarılmışların arasına. Yeni kurulan dünyada eleştirel düşünceye, bilime ihtiyaç yok çünkü aslolan safi itaat. Bu yüzden kimse yalnız yürümüyor, her yerde gözcüler var. Dillerde hep benzer ifadeler; ‘Under His Eye!’, tanrı sizi gözetsin. Bir gözün sürekli gözetlediği unutulmasın diye, tekrar eder dururlar.
Sadece dil değil elbette, binalar da… Geçmişi hatırlatan ne varsa yok etmeli. Oysa düşünce varsa, boyun eğmeyenler hep vardır. Offred’in aldığı gizli bir davet, savaşın ortasındaki bir halkın, kaçış umudunu gösteriyor bize.
Doğum seremonisi ise epey enteresan. Bir tarafta gerçekten anne olanlar, diğer tarafta anne olacakmış gibi yapanlar. Sonrasında ise değersizce bir kenara itilip, bebeğine el konulan Janine. Hala orada tutulmasının tek sebebi ise bebeğin ona duyduğu ihtiyaç. Ama annelik tebriğini alan yine kendisi değil elbette. İnsana biçilen statüler çoktan kabullenilmiş, herkes o kişiyi yok saymaya çoktan hazır. Kabullenmemiş olanların da itiraz etmeye gücü yok.
Kumandan’ın Offred’i daveti ise oldukça şaşırtıcı bir hamle. Gelecekte işlerin bu cephede de karışacağının habercisi gibi. Üstelik bu davet beklenenin aksine ‘romantik’ bir amaçla yapılmıyor. Daha doğrusu düşünüldüğü kadar hızlı bir gelişme yaşanmıyor. Masum, eğlenceli bir scrabble oyunu sadece. Bir nevi tanışma, kaynaşma buluşması. Tabi bir sonraki buluşmanın da sözü veriliyor, yeni bir scrabble mücadelesi için.
Offred için bir başka anlamı daha var bu buluşmanın. Olan biteni, gizli ağa aktarması için Ofglen’e anlatacak. Heyecanla dışarı çıktığında bir başkasını görüyor, Ofglen yok. Ama bir de bakıyoruz ki, o da Ofglen. Kimliklerin, bedenlerin anlamsızlaştığı bir dünyada kim olduğunun ne önemi var ki?!