Bu hayattan mizahı çıkarsaydık ne kalırdı geriye? Sonsuz acı yoktur, sonsuz mutluluk da... Ancak, limiti olmayan mizah vardır çünkü mizahın her duyguda karşılığı vardır ve bu, onu evrenselleştirir. Ne diyorduk en son? Heh! AlSel diyorduk, yaralar diyorduk, savaş çığlıkları atıyorduk. Nasıl oluyorsa bizi bu denli derinden yaralayan çift, aynı derinlerden kahkahalarımızı da su yüzüne çıkarıyor. "Ağlamak nereye kadar?" dedirtiyor ve acılara güldürüyorlar.

Ee, biz de işin bu yanına, yedi rengi de üzerlerinde barındıran gökkuşağımsı AlSel'imize vurulmadık mı zaten? Güçlükle yürüdükleri bu yolda, düşüp kanattıkları dizlerine üzülmeyi de biliyoruz; artistik düşüşlerine gülmeyi de! Ama ikisinin bünyesine zarar verecek mikroplara karşı güçlü bir bağışıklılık geliştirdik çünkü onlar bizim çocuklarımız. Bir çift lafımız var: Dokunmayın ailemize, dokunmayın çocuklarımıza! Hepimiz Yaşar Usta'yız! Biz, güzel bir aileyiz.