Geçen yıl etkinlikler sağlı sollu iptal edilirken pandemi tecrübemiz arttıkça bu yıl yaratıcı çözümler bulunmaya başlandı. Eurovision da bu sayede yapılabilecek olan etkinliklerden biri. Peki yaklaşık 40 ülkeyi bir araya getiren ve yüz milyonların izlediği yarışma 18-20-22 Mayıs tarihlerinde nasıl gerçekleştirilecek?

 

Eurovision’ın düzenleneceği Ahoy Arena’ya bu sene seyirci alınacak. Yani o coşkulu kalabalığı yine ekranlarda görebileceğiz. Ancak seyirci sayısı arenanın normal kapasitesinin çok altında olacak şekilde belirlendi. Canlı yayınlarda 3500 seyirci bulunacak ve oturmalı düzenle riskli temas ihtimali azaltılacak. Arenanın içindeki herkes oturmadığı zamanlarda maske takmak zorunda olacak. Ayrıca seyircilerin delegasyon ve sanatçılarla, sağlıklarını tehlikeye atacak kadar yakınlaşması engellenecek. Ne de olsa şovu ortaya koyanlar onlar. Bilet alma şansı ise geçen sene bilet alıp iptal etmek zorunda kalanlara verilecek.

 

"Az seyirci alınacaksa alan boş görünmeyecek mi?" diye düşünüyor olabilirsiniz. Bunu engellemek için sanatçıların sahne sıralarını beklediği, canlı yayında röportaj verdiği, gelen 12 puanlara ekipleriyle birlikte sevindiği "green room" arenanın içine inşa edilecek. Mekânın bir stadyum olduğu 2011’de de sahne ve green room’un aynı alanı paylaştığını görmüştük. Canlı yayında performansları izleyen diğer sanatçıların tepkilerini göstermeye karar verirlerse ilginç olabilir.

 

Her ihtimale karşı sanatçılardan kaydedilmiş canlı performanslar hazırlamaları istendi. Bunun için sanatçıya limitli bir süre veriliyor. Ülkenin temsilci kanalı kendi hazırladığı sahnede sanatçının en fazla üç canlı performansını kaydediyor. Ve sesi düzeltmeye imkân olmaması için kanal bu üç performanstan en beğendiğini 1 saat içinde teslim etmek zorunda. Tüm süreci Avrupa Yayın Birliğinden bir yetkili uzaktan izliyor. Böylece haksız avantajın önüne geçmeyi hedefliyorlar. Tüm ülkeler bu performanslarını kaydetti. Yani yarın aniden tüm Avrupa salgından kırılsa bile Eurovision bu performanslarla düzenlenebilecek. Hatta yarışmayı canlı düzenledikten sonra bu performansları da ayrı bir kanaldan yayınlayacaklarını duyurdular. Şu ana kadar live on tape performansıyla yarışacağı kesinleşen tek ülke Avustralya. Çünkü pandemiyi yenen ada ülkesi hala ipleri sıkı tutuyor ve temsilci Montaigne’in Avrupa’ya gidemeyeceğine karar verildi. Eğer diğer ülkelerden bir sanatçı gidemezse ya da yarışma sırasında hasta olursa bu performansı kullanılacak.

 

Elbette her sanatçı Eurovision deneyimini doya doya yaşamak ister. Bu manada Montaigne şanssız olsa da Rotterdam’a gidebilecek olanlar da çok eğlenemeyecek. Çünkü tüm ülke delegasyonlarına sadece provalar için arenaya gitmelerine, başka bir sebeple otellerinden çıkmamalarına dair tavsiyede bulunuldu. Gezip tozarlarsa sadece kendilerini değil tüm prodüksiyonu riske atma ihtimalleri var. Ancak 22 Mayıs Cumartesi gecesi canlı yayın bittiğinde artık kim tutar onları bilemeyeceğim. Zincirinden boşanmış 38 ülke temsilcisiyle Rotterdam’da sabahlar olmayabilir.

 

Geçen seneki iptal durumunun tekrar yaşanmaması için Avrupa Yayın Birliği bu sefer hazırlığını baştan yaptı. Pandeminin gidişatına göre farklı senaryolar oluşturdu. Bunlardan ilki her şey iyiye giderse tamamen normal bir Eurovision’ın yapılacağı en iyi senaryoydu. Bu olmadı. B senaryosu sınırlı seyirciyle ya da seyircisiz, temsilcilerle yarışmayı Rotterdam’da yapmaktı. Şu an geçerli olan senaryo bu. C ve D senaryolarında ise işlerin daha kötü olması ihtimaline karşı gelebilen temsilcilerle Rotterdam’dan canlı yayın yapmak veya yarışmayı tamamen uzaktan yapmak da planlanmıştı. Neyse ki bu senaryoları kullanmaya gerek kalmadı.

 

Her sene Eurovision şehri çeşitli etkinliklerle renklenir. Halkın gelebileceği bir Eurovision köyü kurulur, delegasyon ve akredite basın ekipleri geceleri Euro Club’da eğlenir. Hemen her akşam güncel ve eski temsilcilerin sahne aldığı etkinlikler olur. Maalesef bunlar bu sene olmayacak. Rotterdam oldukça kısıtlı bir Eurovision tecrübesi yaşayacak olsa da otellerinden çıkamayan sanatçılar ve pandemi kurallarıyla bunların olması zaten pek de ihtimal dahilinde değildi. En azından hafta boyunca izleyecek ve oylamasıyla heyecanlanacak bir Eurovision’ımız olduğu için avunabiliriz.

 

Her sene dünyanın dört bir yanından basın mensupları Eurovision şehrine gelir. Bu sene bizzat Rotterdam’da olabilecek basın kontenjanı üçte birine indirildi ve sadece 500 kişiye akreditasyon verildi. Rotterdam’a gelemeyecek basın mensupları içinse online bir basın merkezi kuruldu. Buradan sahne arkasını takip edebilecekler.

 

Bazı ülkelerde durum iyiye gitmiş olsa da biz şimdiye kadarki en sıkı yasaklardayken Eurovision heyecanı bir nebze olsun günümüzü aydınlatıyor. Sizin de 39 temsilciyi dinleyip favorilerinizi seçmenizi öneririm. 18 Mayıs’taki ilk yarı finale çok zaman kalmadı!