Cuma akşamı Hercai on iki bölümlük serüveninin ardından sezon finali ile mola verdi. Pek hoşnut muyum sezon finalinden? Yaaaani çok daha farklı olabilirdi benim açımdan. Geçtiğimiz hafta Miran, Reyyan’dan ona bir yirmi dört saat vermesini teklif ettiğinden ve bu da sezon finaline denk geldiğinden belki de beklentim, ben her ne kadar minimum seviyede tutmaya çalışsam da yükseldi. İnsan ömründe bir yirmi dört saat neleri değiştirir, bizim on bir haftada tanıştığımız ve âşık olma sancısına şahit olduğumuz Miran bunu Reyyan’a nasıl anlatırı insan merak etmesin de ne etsin. Benim açımdan nerede, nasıl, ve ne şekilde olduğunun bir önemi yok, Miran’ın içindekileri anlatması kâfi. 

Gönül ile olan kâğıt üzerindeki hastalıklı evliliklerini öyle güzel izah etti ki düğümlerden biri çözüldü. Evet, bu düğüm çok daha önceden çözülebilirdi çünkü Reyyan duyduklarının doğruluğundan bir an bile tereddüt etmedi gördüğümüz üzere. Esasen düşününce güven ne kıymetli öyle değil mi? Ancak bir kere zedelenmeye görsün, eski hale getirme imkânı bile olmayabiliyor insanın. Miran’ın tüm o söylemiş olduğu yalanlara, gizlemiş olduğu gerçeklere rağmen Reyyan için Gönül ile olan evliliklerini Miran’ın ağzından dinlemek, o kadar zor olmasına rağmen inanmakta tereddütsüz olması beni yakaladı doğrusu. Miran’ın tüm gerçeklerinde annesi var ve Reyyan ile bağdaştırdığı öyle bir sevgi var ki içinde, Reyyan’ı Miran’dan almak demek annesi ile olan bağını almak demek. 

Ben Azize’yi çözememiş bir seyirci olarak -ki bundaki etken Azize’nin karakter anatomisindeki tutarsızlıklar- o an dedim ki belki de bizim sandığımızın aksine Miran’ın annesi ölmedi. Her an her şey olabilir öyle değil mi? Hani dedim ya sezon finali daha farklı olabilirdi diye. Elde o kadar kötü karakter, bin bir çeşit sır ve oyun olunca benim aklımdan her karaktere özgü alternatif sezon finali senaryoları geçti. Game of Thrones’un alternatif final sahneleri söylemlerinden etkilenmiş olabilirim. ^^ 

Miran’ın kaç saat sürdüğünü bilemediğimiz ama yirmi dört saat olmadığından kesin emin olduğumuz “Reyyan’ı Miran’a inandırma” operasyonuna dönersek, rehber Miran sahalardaydı. Takılıyorum sana Miran. Çünkü ben bu mistik hikayelerini ve anlatışını kalu beladan beri olmasa da ikinci bölümden beri seviyorum. İçindeki acıyı tarif ederken bir kez daha şu cümleyi kurmuştu Miran “Allah beni sanki bu acı ile yarattı” ne kötü bir his bu. Azize’nin hikayesi benim açımdan beklediğim şeffaflığa ulaşamadığı için ona karşı daha acımasızım Miran’ın bu söylemlerinden sonra. Bir hayat için kaç kişiyi feda ediyor bu kadın? Bu neyin kibri bu? Ne hastalıklı bir öfke. Hanife mevzusuna da geleceğim elbet. Bu ne büyük kötülük. Bir çocuğun hayatını çalmak ve daha nicelerinin... Ah Azize ah! Asla anlamlandıramadığım bir kötü karaktersin. Miran’ın acısının geçtiği tek anını kendi elleri ile tekrar kanatmış olmasının sebebi de Azize, Reyyan’ın tokasını onu ilk gördüğü andan beri saklaya saklaya ona olan aşkını inkâr ederek intikamını sürdürmesinin de sebebi Azize. Ay Allah tependen baksın Azize yine insaflıyım bak çirkinleşmiyorum. 

Reyyan hep doğru yerde doğru sorular soruyor bu kızın bu yönünü oldukça seviyorum “Annenin bakışlarını göre göre mi ettin bu kötülüğü, hayatından bu güzelliği öyle eksilttin he?” Ah ne doğru dedin Reyyan ama insanız işte, var olanın kıymetini anlayamayıp yokluğu ile terbiye ediyoruz çoğu zaman kendimizi. Sonra insan alelade anlar yaşamayı hayal ediyor tıpkı Miran gibi. Sevdiğinin saçındaki tokayı çözüp saçlarını düzeltmek gibi, ya da ne bileyim birlikte uçurtma uçurup sonra apansız öpmek, birlikte dilek dilemek belki de birbirini dilemek gibi alelade ama birbirini seven iki insan için sıradan denebilecek anların özleminden bahsediyorum. Taşları şahit tutmak apayrı bir şey tabii ki. O Reyyan ve Miran’a özgü birtakım ritüellerden sadece biri. 

Mutluluklar dizi aleminde uzun sürmez biliyorum ama ben bu yirmi dört saate bir yükselmiştim ki yolumuza taş oldun Fırat daha iki ya da üç saattir her şey yolunda gidiyordu. Fırat’ın bu hamleyi yapması ve Miran’a söyledikleri sözlerden bir bakıma kendi adıma memnunum çünkü Fırat bizim için her daim bilmesi gerektiğinden fazla şey bilen ve bunu kendine saklamayı sürdüremeyen taraftı. Belki son yaptıkları Miran ve Fırat ilişkisinde kırılma noktası olur ve uzaklaşırız kendisinden. Fırat’ın gereksiz hamlesinden sonra başladığımız yere geri dönmesek de Reyyan ve Miran bir kez daha yarım kaldı aslında bu sefer diğerlerinden farklı idi. O noktada değinmek istediğim yer ise Hazar’ın cümleleri “Can düşmanım derken bile acıyorum” uzun zamandır –peşi sıra kurduğu cümleler de dahil olmak üzere- en anlamlı cümleleri kurdu. Tam bu noktada Miran yine aklı ile kalbi arasında arafta kalmasın diye Reyyan’ın onun adına karar vermesi gerekti. Bu hamlesi ile Miran’ı Gönül’ün hain düşüncelerinin çok ötesinde bir yerde sevdiğini bir kez daha ispatladı. Bir insanı sevmek türlü türlü olabilir ama bizim hikayemizde iki türlü sevgi mevcut; birini kendin için sevmek, kendine sevmek, o ne hisseder nerede mutludur düşünmeden bencilce sevmek ve bir diğer sevme şekli ise içine ata ata sevmek, kendini saklaya saklaya, kendine saklaya saklaya sevmek... Hangisi kıymetli? Hangisi gerçek?

 

Şimdi şapka çıkardığım bir sahneye değinmek istiyorum. Ah Miran ne çektin be! Miran o nasıl bir “UNUTAMIYORUM!” demektir. Unutursak kalbimiz kurusun be! Vallahi tüylerim diken diken oldu hatta az önce izledim yine oldu muhtemelen uzun süre de izleyeceğim. Fakat inceden tırstım Azize Aslanbey “Bu sevdayı da oyuna dahil eder?” derken? Sevda ile oyun olmaz zalim kadın... Ne çekeceğiz biz senden belli değil, al o çok övündüğün soyadını da git be kadın.

 

Belki bize yirmi dört saat verilmedi, belki kendimizi çok iyi ifade edemedik, belki başka başka şeyler de yaşayabilirdik ama yaşadıklarımız bile bizi güzel bir noktaya getirdi. Reyyan, Miran’a inandı, Miran zaten Reyyan’ın attığı her adımın ne anlama geldiğinden ve hepsinin kendine çıkan yollara birer eşik olduğunu bildiğinden sil baştan başlamak icap etti. En nihayetinde “Yok etmediğin her şey yeniden çıkarılabilir” öyle değil mi? He ama iş Miran’ın Reyyan’a olan hisleri olunca e bizim oğlanın da her şeyi bir gözü kesince yok ettiğin kulübe de yeniden ve daha güzel bir şekilde inşa edilebilir. Zaman da o sabaha geri alınabilir ve hatta durdurulabilir... Göğe salıncak kuran Miran bu sonuçta yani her şeyi yapabilir. Fazlası var, eksiği yok kulübemizde bölümlerce anlam yüklenen materyallerin bir kısmı gediğe oturdu. Halhalımız olması gereken ayak bileğinde, kapımızı anahtar ile açtık, içeride gerçek bir yaşam alanı var, esas gelinliğimiz ve kelebekli yüzüğümüz... Peki ne olacağız biz bu teklif ile kaldık mı arafta? Tekrar eden güzel anlarımız gibi tekrar eden bir Reyyan mı göreceğiz, yoksa Reyyan sözünden dönüp Miran’ın yaptıklarını unutup ona da unutturacak mı?

 

Birbirlerine rastlamadan evvelki hayatları sahiden de birbirlerini aramaktan başka bir şey değilmiş

 

* Gönül’ün her şeyi ama her şeyi iyice göze batmaya başladı. Azat’ı vururken ne düşündü mesela yani atacağı iftira bu derece mi Miran ile arasındaki evlilikte yapıcı bir rol oynayacak ya da Fırat’ın Azat’a yardım etmemesi için bayılma numarası yaparken ne gibi bir senaryo vardı kafasında. Çünkü düşününce Azat onun için Reyyan’dan kurtulma noktası. Gönül gerçekten seni anlamak zor anlatmak da imkânsız. Boşanma protokolüne imza atmadan önce neden öyle büyük büyük konuştun mesela ah baş ağrıtıyorsun başka bir şey değil. Sizi Yaren ile birlikte dönülmez akşamların ufuklarında görmeyi temenni ediyorum.

* Fırat ah Fırat... Miran’a yardım eden sen, Miran’ın aşkına kavuşması için ölümü göze alan sen şimdi gelmiş tam tersi laflar ediyorsun. Esasen hiç konuşmaya hakkın yok biliyorsun değil mi Fırat. Çünkü Yaren belasını her seferinde başımıza sen sardın, olmadık yerde olmadık zamanda Azize’ye söylememen gereken şeyleri de sen söyledin. Dost acı söylemez Fırat, dost doğru zamanda doğru şeyleri söyler ve yapar.

* Azat sana kızıyorum filan ama bazen de hayran kalmadan edemiyorum. İyiler mutlaka kazanır klişesine giremiyorum böyle bir şeye %100 inanıyor değilim çünkü. Hele bu hikâyede hiç inanmıyorum özellikle senin açından çünkü bence senin layığın Elif değil -öyle umuyorum- gerçi Cihan’ın planları da Çin’in uygulamış olduğu psikolojik fetih politikalar gibi. Çin kız vererek kaleyi içten fethederdi, Cihan da kız alarak bunu deneyecek gibi. Azat sen iyisi mi yeni sezonda ‘Kuzenin’(Miran) ile daha çok kaynaş ve sana da güzel bir kısmet bulalım. Arayı tatlıya bağlayalım, sen bize hep lazımsın. Tüm güzellikleri hak ediyürsüün Azat abiiiii. He bir de Cihan’ın baban ya da Handan’ın annen olmama ihtimali olabilir mi? Peki Yaren?  ‘HALA’ bir ihtimal var bence.

* Hadi be! dediğim Hanife’ye gelebilir miyim? Nasıl ya? Tamam kapıda Azize ile olan karşılaşmalarında bir şeyler fark ettim ama abla kardeş olmak nedir.  Şimdi parçaları birleştirmeye çalışıyorum da puzzle hep eksik kalıyor. Azize kardeşim diye bir fotoğrafa sarıldı ve ağladı. Bende buna ithafen dedim ki Nasuh ile Azize’nin kız kardeşi bir şeyler yaşamış olsa gerek ve bu sonu ölümle biten bir aşk hikayesi olsa gerek, ancak olmadı. Gerçekten bu beni deli edecek aga e bu Hanife neden Nasuh ile evlenmekten bahsetti? Hoş havada kaldı o muhabbet de ama sebebi neydi ki. Şimdi en son Azize’den de umudu kesti Hanife yani taraf mı değiştirecek? eskiden tam olarak hangi taraftaydı? Nasuh bu tarafların neresinde? Miran böyle kulübe yapmayı... Yok yok o öyle değildi. Benim ekran bu konuda error verdi hadi bakalım açıklayabilen beri gelsin.

* Yaren’e ne demeli peki. Farkında mısınız Miran’ın aşkı ve Reyyan’ın haklılığı dışında çok az karakterden eminiz.  Bu da gösteriyor ki işin senaryo kısmında ciddi sıkıntılar var. Gönül kaçırılmış ama Yaren bile bile gidiyor ve Sultan olduğunu düşünerek o arabaya binip dağ başına gidiyor. Bir de bu yetmezmiş gibi Azizen’den önce – hadi eş zamanlı olsun- eve varıyor, sonrası şov zaten. Doymadı dayak yemelere, e istenme mevzusu da havada kaldı. İkinci sezon Yaren’siz başlarız gibi de geliyor ara ara bana nedense. Hikayesinin vadettiği hiçbir şeyi veremeyeceğini düşünüyorum. Sanki Miran Reyyan dinamiğindeki etkili kadınlardan biri olarak düşünülmüyor gibi Yaren. Bakalım göreceğiz.

* Elif de en az Yaren kadar olmamış bir karakter. Sormak isterim “Azat’ım yapmaz” diyecek kıvama geldi gelecek bu kız, peki ne mana? Ay o tokatı Sultan atmasa ben atacaktım o derece. Ya sen ne tanıdın Azat’ı, hadi Cihan’ı tanıdım desen bir nebze anlarım sonuçta seni arabasına bindirdi de evine getirdi. Peki ya Azat? Yere yüzüğü atışına mı tav oldun? Araba ile sana çarpma ihtimali mi çok masum geldi? Gönül ile buluştuğunu gördün mesela, orada sana planlar yapacak biri gibi gelmedi mi – ki Azat yapmaz ama bunu ben biliyorum Elif değil- Ya hepsini geçtim Azat silah ile evden Gönül’ü kaçırdı. Anlamakta ciddi sıkıntılar yaşıyorum. Bu Elif’in gönlüne Azat’ı düşürecek mantıklı bir flashback lazım bana.

* Nasuh senin sonun Miran’ın elinden olacak. O değil de Reyyan eve dönünce bir an Miran ne yapacak Nasuh konusu havada mı kalacak dedim ama benim Aslanbey Miran’ım o işi de unutur mu halletti arada derede. Yahu ne detaylı seviyorsun bu nasıl sevmek Miran. Reyyan istesin her şeyi yaparım hallerin var ya, ne yapsak Reyyan’a özel istekte mi bulunsak belki siyasete filan atılırsın bizim de hayatımız kurtulur. Nasuh diye girdim de Miran’a kayıyor hep aklım ne yapayım. Nasuh Allah aşkına sen bu Azize’ye ne ettin? Ne yaptın, bu ne kin, bu ne öfke. Konağı filan ver kurtul. Bu arada geçen bölümde doğru dedin Miran’a senin sözün bence de daha çok geçer. Reyyan’a iyi davran gerisi çorap söküğü gibi gelir. Bak artık nur topu gibi kulübemiz de var. Konak gitti gidecek derken o kulübeye ben yine anlam yükledim yükleyeceğim. Ama bu anlam yüklemeler beni bitirecek agaaa.

* Gelelim sezon finali minik genel değerlendirme ve beklentimin neden karşılanmadığına. Mutlu son ile bittiğini düşünenler gördüm, kan revan klişesine girilmedi diye kısmen sevinenler gördüm, bunun da benim gibi ara bölüm tadında olduğunu düşünenler gördüm. Bir kere o mutlu bir son değildi. Tamam kabul ediyorum büyük jest adeta nirvana ama mevzu o değil ki.Üç ay boyunca Reyyan Miran’a ne diyecek diye düşünme payı bırakılmasını sezon finali olarak düşünemiyorum. Adeta devamı haftaya tadında bir finaldi o. Şöyle olsa benim açımdan hem bir düğüm daha en sağlam yerinden çözülürdü hem de her şey daha tadından yenmez bir hal alırdı: Reyyan Miran’a evet derdi, orada mutlu mesut bir an yaşanırdı, ardından Azat ile yüzleşmeyi kafasına koyan Miran Azat’ın ona Reyyan’ın Hazar’ın öz kızı olmadığı söylemesiyle yüzleşirdi. O an hem ileride kardeş sanılma ihtimallerini bertaraf ederdik, hem de Miran için bir dönüm noktası olurdu. Sonra bizim için de daha etkili olurdu. Tabi bana düşmez bunlar ama bir seyirci gözü ile beni daha çok etkilerdi bu da bir gerçek.

 

On iki hafta boyunca Cuma akşamlarımı güzelleştiren Hercai’ye çok teşekkür ederim. Umarım ikinci sezon hak ettiği dokunuşlar ile güzel bir dönem daha geçirir cağğğnım dizim ve Ekibi...