Çetenin mottosu bölüm boyunca buydu. Yaralanmış Gamzeli Kahramanlarını uyandırmak için gerekirse imkansızı başaracaklardı. Ali’nin uyanması için ne gerekiyorsa yapacaklardı.

 

Yaprak’ın gözyaşları içinde daldığı uykusunda gördüğü kabusla başladı bölüm. Gamzeli Kahramanını kaybetme korkusuyla yüreği çırpınan Küçük Titan gözyaşları içinde sarmalamıştı onu. Korkuyordu...

 

Çetenin geri kalanında da durum pek farklı değildi. Kardeşinin ölme ihtimaliyle korkan Sinan’ın gözyaşları, Ali’ye veremeyeceği kanın bir işe yaramadığını söyleyerek şırıngayı eline alan Gökhan’ın öfkesi ve Oğuz’un herkesten uzaklaşarak sindiği köşesi...

 

Ali yoğun bakıma alındığı zaman yanına bir kişinin girebileceği söylendiğinde oğlunu görebilme şansından vazgeçen Jülide’nin bakışları söylemediği o gerçeği taşıyordu. Küçükken bile onu dinlemeyen oğlu yalnızca bir kişinin lafını dinlerdi. O da bunu bildiği için Ali’nin yanına Yaprak’ı gönderirken oğlunun kalbine işlemiş o küçük kıza sıkı sıkıya tembihledi. “Ali’ye söyle, evine dönsün.”

 

Alikuşunu makinalara bağlı bir halde gören Yaprak da bir zamanlar kahramanının göğsüne yatıp dinlediği kalp atışlarını o makinadan duymaktan şikayetçiydi. Uyanmalıydı Ali. Elini sıkı sıkı tutarken de bunu söylüyordu. “Ama sen uyanmazsan gülemezsin, sonra gamzen çıkmaz senin.” derken bile içinden aynı şeyi tekrarlıyordu. “Bulut ol! Bulut ol! Bulut ol!”

 

Ali’nin uykuda sayıkladığı iki kelimeyle uyandırma çalışmaları başladı. Tekin ve Ela babaanne böreğini getirmeye giderken çete de Nergis’in peşine düştü. Alpay Bey’i ikna ettikten sonra ise şarkıyı hatırlatmak için kilit noktaları toplamak kaldı geriye. Ece’yle Sinan gitarın peşine düşerken; Gökhan, Merve ve Oğuz üçlüsü parkı kurtarmak için kepçeye kafa tutmaya gidiyordu. İşin en sıkıntılı kısmıysa Barış ve Yaprak’taydı. Alpay Bey’in uğruna şarkı yazdığı Nergis Hanım’ın öldüğünü öğrenince umutları kaybolsa da kızının verdiği günlüğün içinde buldukları fotoğraf onları hiç de tahmin etmediğimiz birine yönlendirdi. Nazan Hoca!

 

Oya Sultan Nazan hocayı makyajla Nergis Hanım’a benzettikten sonra Fizikçiyle beraber parka doğru yola çıktılar. Ama Nazan Hoca stresten dolayı içtiği sakinleştiriciyi fazla kaçırınca işler biraz Oğuz’un deyimiyle “comolokkoya” bağladı tabi.

 

Ve bölümün adamı; Barış Ozansoy! Her ne kadar başlarda Arka Sokaklar havasında bir mevzu gösterilse de bizlere, Barış’ın öyle bir şey yapmayacağı belliydi bence. Sonuçta ne bu dizi Arka Sokaklar ne Sinan Rıza Baba, ne de Barış bir suçlu.

 

Helal olsun Ozansoy! Sevdiği kıza âşık olan adamı kurtarmak için verdiği çaba takdiri sonuna kadar hak ediyor. Ali’yi hastaneye yetiştirmek için verdiği çaba, Yaprak’la beraber ameliyathane kapısında beklerken yüzündeki ifade, Nergis’i Ali’ye getirmek için çeteyle beraber koşturması ve en önemlisi Ali’yi bıçaklayanları yakalatmak uğruna girdiği tehlike. Ali’yle rakip olsalar bile onu yaşatmak, kurtarmak için böylesine çabalaması...

 

Barış’ın planıyla suçlu adam yakalandı ve herkesin içi bir nebze de olsa rahatladı. Geriye ise tek bir şey kaldı. Ali’nin uyanması. Gün sonunda herkes Ali’nin odasına toplandığında hepsinin dileği aynıydı. “Hadi Ali, uyan.”

 

Başucuna konulan babaanne böreği ve Alpay Bey’in çaldığı Nergis’le beraber herkes gözünün içine bakarken uyandı Ali. Gözünü açar açmaz Barış ve Yaprak’ı sarılırken gördü ama... Uyandı. Fizikçinin de değişi gibi, gözyaşının kuvveti işe yaradı. Ailesinin ve çetenin gözyaşları onu uyandırdı.