Bir insan geçmişinden, çocukluğundan ufacık bir şey bile hatırlamadan nasıl yaşayabilir? Mert yaşıyor. Yaşamaya çalışıyor. ‘Umut’ ediyor bir gün gerçekleri öğrenebilirim diye. Tüm gücüyle bu umuda tutanarak büyüdü. Hala büyüyor. Coşkun’dan alacağı intikamın içini yakan ateşiyle yaşadı. Hala yaşıyor. Yıkılma eşiğine geliyor, ardı arkası kesilmeyen kabusları arasında sürükleniyor tabii. Bugün Eylem, yarın Melek öbür gün Sarp kaldıracak onu bu kabustan biliyoruz. Henüz Mert bilmiyor tabii ama o abisinin hala küçük kardeşi. Annesine, abisine muhtaç, sevgiye ve yuvaya aç küçük bir çocuk daha o. Küçük Umut’umuz o bizim, gözleri ele veriyor onun masumluğunu.  Bu durumda olan hiçbir çocuğun yaşadıklarını, hissettiklerini asla anlayamayız. Ancak Mert’in acısını da, hissettiklerini de, çaresizliğini de tüm İçerdekiler olarak yaşadık, hissettik. Yaşattın bize acını be Mert. Hala ağırlığı kalbimin üzerinde o ‘Annem, abim!’ diye haykırış ve hıçkırışlarının. Aras Bulut İynemli dehşetli, iyi oyuncusun vesselam!

 

Öncelikle Coşkun’dan nefret etme konusunda hemfikirsek olaya dalmak istiyorum yüksek müsaadenizle. Coşkun evlat olsa sevilmez. Coşkun gibiler kötüdür. Coşkun her türlü belayı hak ediyor; fakaaat, maalesef tüm sırlarımız o adamda. Telefonla konuşurken Coşkun’dan gerçekten ortalığı karıştırıcı bir hamle gelebileceğini düşündüm. Malum gördüğümüz üzere Sarp, Yusuf Müdür’e karşı Umut’a dair somut bir bilgiyle gelmesine rağmen hiç affedici bir tavır sergilemedi. Hatta bir an çok korktum bu bölümü ters köşesiz bırakacaklar diye, neyse ki yine ters köşe olduk şükürler olsun. Çoğu kişi bana katılacaktır, artık yavaştan bir denge değişimi seziyorum. Hazır Sarp, müdürden uzaklaşıyorken, Mert’in de aklını karıştırmaya başlamak lazım bence.

Sarp, Yusuf Müdür'e kızgın, evet, haklı tamam. Celal Baba’yı kendi yok edeceğini söyledi. Zor, ama hadi ona da tamam diyelim demesine de, sırf müdüre ders vermek amacıyla bir operasyonu boşa harcayacak kadar mı gözünü hırs bürüdü bu çocuğun. Bilirsiniz ters köşelerin hastasıyız, umuyorum ki bir planı olsun yoksa Sarp’ın gidişat iyi değil dostlar. Kimin kötü adam olduğunu unutacak biri değil Sarp. Ama çok kötü bir özelliği var bu çocuğun maalesef. Fazla hırsa yenik düşüyor mu desem? Çok çabuk gaza mı geliyor desem? Bilemiyorum. Eninde sonunda gerçekleri öğrenince Sarp’ın elinden Celal Baba’yı anca Mert alır o da öldürmek için, onu biliyoruz da o kısıma gelene kadar bir süreliğine ‘İçerde’ bir yerlerde Sarp’ı kaybedebileceğimizi hissediyorum. O potansiyel var onda çünkü tipinde var mafyalık, tipinde.

 

Ne yalan söyleyeyim, Alyanak bu diziden hiç çıkmasın istiyorum. Diziye apayrı bir renk katmıyor mu sizce de? Ben bayağı eğleniyorum onu izlerken valla. Ama çok kaşınıyor be o da. Akın Işık’ın yanına gitmesi yakın gibi gözükse de bir umut belki ölmez diye merakla bekliyorum. Olayların nasıl işleyeceğini çok merak ediyordum. Akın Işık’tan sonra yine bu tarz bir adam çıkarıp iş, güç ayağına tezgahlara gelmezler umarım derken, hop Sarı Hüsnü’ye merhaba dedik. Tamam bunlar adamların pis işleri, başka türlü en sevdiğim, Celal Baba’yı yakalamaya kendilerini adayan organize suç ekibimiz nasıl yakalayacak yoksa onları biliyorum ama hikayede tekrara düşecek olurlarsa hayal kırıklığı yaşarım hafiften demedi demeyin.

 

Bölümde atlarsam kendimi hiç affetmeyeceğim en önemli kısımlardan bir diğerine geldi sıra. Davut! Ben bu bölüm yine bir şey fark ettim ve bu konuda yalnız olmadığıma eminim. Davut’un şapkası çıkabiliyormuş! Şaka bir yana bize ilk iki bölüm izlettirdikleri Davut’tan eser yok şimdi. E haliyle o psikopat halini görmeye alıştığımız için bir değişik geldi bu sefer. Değişik ama iyi. Neydi o duygusuz, buz mavi bakan tüy ürpertici tetikçi hali ya. Empati yaptım, Davut’un yerinde olsam ben de Sarp’a gıcık olurdum. Adam haklı. Dağdan gelen bağdakini kovuyor hesabı. Şimdi bağdaki de, dağdaki de normal insanlar değil onu da kabul ediyorum. Böyle ölümüne düşman değil ama tabii ölümüne kanka da değillerken tam ortası kıvamda bulunsalar süper olurlar diyordum ki, öyle olabileceklerini bu bölüm gördük. İş yapmaya giden iki ortak vardı bugün. Arada birbirine sataşan iki insan. İkisi de gülünce ve güldürünce nasıl da keyif verdi izlemesi anlatamam, bayağı eğlendim ben şahsen. Devamını bekliyorum bu ikilinin sahnelerinin valla. Az daha güldürmeceli yaparlarsa dizideki favori ikilim bile olabilirler o derece. Tabii geçen hafta da yazmıştım, Davut’un da geçmişini her geçen bölüm daha da merak ediyorum.

 

Artık geçmişini merak ettiklerim kervanına bir isim daha kattım bu bölüm. Yusuf Müdürcüğüm. Celal Baba’yla geçmişlerini izlemiştik zaten. Peki bu Yusuf müdürün hiç mi ailesi kimi kimsesi yok? Çok yalnızları oynadı bu bölüm. Her şeyden, herkesten şüphelenmeyi bu dizi öğretti bana resmen. Her karakterin altından bir akraba bağlantısı çıkabilme ihtimalini göz önüne alıyorum artık. Hatta en büyük teorim, Davut ve Yusuf Müdür’ün bir bağlantısının olabilmesi. Benziyorlar da hem saçlar falan. Yoksa?

 

Bu sefer bir değişiklik yaparak yazımı bölümün sonundan başına doğru ilerleyerek yazmış bulundum.  Bu bölümü bitirdiğimizde diğer bölümler gibi şok etkisi yaratacak bir olay yaşamadık belki ama bizi bir şekilde etki altında bırakıp bir hafta beklemeye mahkum ettiler yine. İçerde dizisini izlediğim ilk günden bugüne kadar birçok olaya şahit olduk, güldük, şaşırdık, üzüldük. Melek ve Eylem güzel aşk ve arkadaşlıkları izletiyor bize. Sarp bütün o aksiyonlu sahnelerde gaza gelmemizi sağlayan isim oldu hep. Ama Mert, bu bölüm çok içimizi acıttı. Şakalarla ortalığı dağıtan çocuğu o halde görmek… Sonra düşündüm ki, bizler daha bu iki kardeşin birbirine kavuşma sahnesini izleyeceğiz. İki yanda böylesine yetenekli iki oyuncu varken o sahneye kalp dayancak mı dersiniz? Sabırsızlıkla bekliyorum. Bir sonraki bölümde görüşmek dileğiyle…