Kolay kaleme gelen biri değilim. Bilen bilir beni, kalbimin içini ısıtan bir çift, bir sevgi görmem lazım. Baran ve Dilan kalbimin odacıklarına o kadar güzel yuva yaptılar ki birinci sezonu on beş günde bitirdim, hiç soluksuz. İzledikçe beni içine çeken karakterleri ve karakterlere o ruhu en uç noktaya kadar katan Yağmur ve Barış'ı çok sevdim. Onların 175 bölüm boyunca büyüdüklerini ve Baran ile Dilan'a kattıkları o muhteşem uyumu sevdim.

Kırk yıl düşünsem bir gün, günlük bir dizi yorumlayacağım aklımın ucundan bile geçmezdi. Kalbimi bu denli çaldıkları için sevgili Yağmur Yüksel’e ve en çok da Barış Baktaş’a binlerce kez teşekkür ederim. Yine bilen bilir ben her zaman ‘Erkek Tarafı’yımdır. Barış Baktaş benim yeni keşfim ve ben her bölümde karakterine farklı bir şeyler katmasını, “Bunun üstü olmaz.” Dediğim yerde gösterdiği performansıyla hep daha üstüne çıkışını izlemekten delice keyif alıyorum. Yolun o kadar güzel o kadar aydınlık ki ben, yükselmeni, yıldızının daha da parlamasını, seninle birlikte izliyor olacağım.

Diziye başladığım ilk günden bu yana, bir çok kez avuçlarım kaşınmış ve yoruma oturup geri kalkmışımdır. Bunların başını Dilan’ın, Baran’a “Senin merhametini kullandım.” Dediği bölüm ile Baran’ın, Dilan’a “Sana kutup yıldızım dediğim için benden özür dileyeceksin.” Dediği bölümler çeker. Keza bende iki cümle birbiri ile delice kapışır. Biri Baran’daki ipleri koparmış diğeri ise Dilan’daki umudu yok etmişti. Ve ikisi içinde sabır taşları artık kırıldığı, kaybedecekleri bir şeyin kalmadığını anladıkları eylemdi. Fakat her şeye rağmen sevgileri o kadar saf, o kadar büyüktü ki onlar, bu cümlelerin üstünden de geçtiler; birbirlerinin içinden geçerek bile olsa.

Dünkü bölüm ikinci sezonun kırılma noktasıydı. Baran’ın sabrı, sevgisi ve merhameti; Dilan’ın çaresizliği ve kendiyle kavgası o kadar ruhuma işledi ki bir şeyler karalamam gerektiğini hissettim artık.

Şüphe insanın içine bir düştü mü, orada kendi kendine büyür. Dilan’da Gülşah gerçeği ile ilk karşılaştığında mümkün mertebede sakinliğini korumaya çalışsa da yalnız kaldığında içinde, aklında, ruhunda büyüttü duyduklarını. Büyüttükçe Baran’ın tüm bunları yapmış olabileceğine ihtimal verdi. Haklılık payı kişiye göre tartışılır. Bu hikaye gerçek bile olsa Dilan ve Baran’ın evlenme sebepleri göz önünde tutulduğunda bu hikayemin en masum tarafı Baran’dı çünkü, benim nazarımda. Dilan’dan olan bir cana kıyılmasın diye kendi hayatına kıymıştı keza, Baran. Hiçbir mecburiyeti olmaksızın. Diğer pencereden baktığında güven çok uç bir noktadır. Baran, Dilan’ın ona güvenmesi için ona çok fazla emare verdi bu zamana kadar.