Komşusu tarafından öldürülen 3,5 yaşındaki Irmak’ın hikâyesi hepimiz gibi beni de perişan etti, ciğerimi dağladı, insanlığımı sorgulattı, hayattan soğuttu. Ona bunu yapan adama bildiğimiz cümle bedduaları ettim, en ağır cezayı alması ihtimali bile içimi soğutmaktan çok uzak kaldı, gözümün önünde parçalara ayrılsa kılımın kıpırdamayacağını hissettim.

Bütün bu öfkem, bu adama cinayet itirafının bizzat Müge Anlı tarafından yaptırılıp sonra da bunu güpegündüz ulusal bir kanaldan, hiç kırpmadan biplemeden olanca detayıyla tüm ülkeye izlettirilmesinin ne kadar korkunç olduğunun farkında olmama engel değil ama işte. Kayıp insanların bulunmasına yardımcı olmak gibi son derece anlaşılabilir bir niyetle çıkılan bu yolda, yıllar içinde Müge Anlı’nın avukat, savcı ve neredeyse hâkim gibi tüm yargı unsurlarını kendisinde birleştirip bu şekilde görev yapar hale gelmesi beni çok ürkütüyor. Konuyla ilgili hiçbir eğitimi olmayan bir televizyon programcısının (eğitim derken öyle iki aylık kurs, üç kitap okumak demiyorum, bayağı bu konuda okula gitmekten bahsediyorum) reklam arasında bir katile cinayet itiraf ettirmesi ne demek? Olası fiziksel tehlikeleri geçtik diyelim- ki en başta Müge Hanım’ın kendisi için var bu tehlike-, bu itirafların bir de alenen yayınlanması yasaya, hukuka uygun mu?  Hepsine uydu diyelim, toplumda yaratacağı infiali kim, hangi hakla göze alabildi? Bütün bunların yayın ekibi ve kanal tarafından değerlendirildiğini ve benim haliyle bunu bilmediğimi düşünelim, eninde sonunda reyting için televizyonda bir katilin cinayet itirafını canlı yayında dinleyebilecek kadar mı soğukkanlıyız? Televizyonda birilerini evlendirmek ülke sorunu olabiliyor da, cinayet itirafının naklen yayını neden soru işareti uyandırmıyor? Başka çocukların başına gelebilecek tehlikeler için anne babaları uyarmaksa mesele, ibret vesilesi yaratmaksa; bunun için itirafın kelime kelime izletilmesine ihtiyaç var mı? Olay zaten yeteri kadar korkunç değil mi?

Hukuk, adalet ve mantık hepimiz için gerekli, hava kadar su kadar büyük bir ihtiyaç. Tiksindiğimiz bir insan müsveddesinin hak ettiklerine inandıklarımızı bizzat yapamamamızın sebebi olan yasalar ve hukuk aynı zamanda iyi insanların hayatta kalmasının da güvencesi. Bunu unutmadığımız günler ve bütün çocuklara kıllarına zarar gelmeden yaşayacakları bir ömür dilerim.